Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, αφού είναι κοινωνικός, πιστός και υπάκουος. Η σχέση μας με τη γάτα περιγράφεται συχνά ως ωφελιμιστική. Απόμακρη, μυστηριώδης και ανεξάρτητη, η γάτα κάθεται μαζί μας μόνο επειδή την ταΐζουμε.
Την περασμένη Δευτέρα, ομάδα ερευνητών δημοσιοποίησε μελέτη, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γάτες συνδέονται μαζί μας τόσο στενά όσο οι σκύλοι ή τα νήπια, κάτι που δικαιώνει τους φίλους του ζώου σε όλο τον κόσμο.
«Το περίμενα, το ήξερα, οι γάτες αρέσκονται να αλληλεπιδρούν με εμάς», λέει η Κρίστιν Βιτάλ, επιστήμονας που μελετά τη συμπεριφορά ζώων στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον. Η δρ Βιτάλ ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που πραγματοποίησε την εν λόγω μελέτη και τη δημοσίευσε στο περιοδικό Current Biology. «Ωστόσο, στην επιστήμη δεν ξέρεις τίποτα αν δεν το αποδείξεις», προσθέτει.
Η έρευνα γύρω από τις γάτες καθυστερούσε σε σύγκριση με εκείνη για τους σκύλους. Πολλοί επιστήμονες υπέθεταν ότι οι γάτες δεν είναι κοινωνικά ζώα, επομένως δυσκολεύονταν να εργαστούν πάνω τους. Πρόσφατες έρευνες, όμως, άρχισαν να ρίχνουν φως στις πιο άγνωστες πλευρές της κοινωνικής ζωής αυτών των ζώων. «Η ιδέα ότι οι γάτες δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους και δεν ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα που τους στέλνουμε απλούστατα δεν είναι σωστή», λέει η δρ Βιτάλ.
Σε μια μελέτη της ίδιας και συνεργατών της, το 2017, διαπίστωσε ότι οι περισσότερες γάτες προτιμούν να αλληλεπιδράσουν με ανθρώπους παρά να φάνε ή να παίξουν με παιχνίδια. Δύο χρόνια αργότερα, η ίδια ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι οι γάτες ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με το πόση προσοχή τους δίνουμε. Αλλοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γάτες είναι ευαίσθητες στη διάθεση και στα συναισθήματα που εκδηλώνουν οι άνθρωποι γύρω τους, αλλά και ότι θυμούνται τα ονόματα που τους δίνουμε.
Η ερευνητική ομάδα της δρος Βιτάλ επιστράτευσε 79 γατάκια, 38 ενήλικες γάτες και τους ιδιοκτήτες τους για να πραγματοποιήσει ένα πείραμα το οποίο μέχρι τότε αφορούσε κυρίως σκύλους και πιθήκους, ελέγχοντας τι είδους δεσμούς αναπτύσσουν με τους ανθρώπους που τους φροντίζουν. Ανάλογα πειράματα γίνονται με νήπια.
Στο εν λόγω πείραμα, που κράτησε έξι λεπτά, οι ιδιοκτήτες των αιλουροειδών έμπαιναν με τα ζώα τους σε ένα μη οικείο δωμάτιο. Έπειτα από δύο λεπτά, ο ιδιοκτήτης έβγαινε από το δωμάτιο, αφήνοντας πίσω τη γάτα, μια εμπειρία που μπορεί να προκαλέσει στρες στο ζώο. Όταν ο ιδιοκτήτης επέστρεφε, δύο λεπτά αργότερα, οι ερευνητές παρατηρούσαν την αντίδραση του ζώου.
Περίπου τα δύο τρίτα των ζώων έρχονταν να χαιρετήσουν τον ιδιοκτήτη τους και ξανάρχιζαν την εξερεύνηση του δωματίου, επιστρέφοντας κατά διαστήματα στον συνοδό τους. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι οι γάτες είχαν συνδεθεί με τους ιδιοκτήτες τους, θεωρώντας τους ασφαλή βάση σε ένα αβέβαιο περιβάλλον.
Το αποτέλεσμα της έρευνας ήταν παρόμοιο με εκείνα των αντίστοιχων πειραμάτων που αφορούσαν σκύλους και νήπια. Στην περίπτωση των νηπίων, το ποσοστό που εμφάνιζε πρόσδεση χάρη στο αίσθημα της ασφάλειας ήταν 65%, ενώ στους σκύλους γύρω στο 58%.
«Όσο πιο πολλά πράγματα ανακαλύπτουμε γύρω από τις γάτες, τόσο περισσότερο βλέπουμε ότι πρόκειται για κοινωνικά ζώα, για τα οποία οι κοινωνικοί δεσμοί έχουν ξεχωριστή σημασία», αποφαίνεται η δρ Βιτάλ.
