«Οκτώ με εννέα άτομα προσωπικό έχασαν τη ζωή τους. Εγώ μπορεί να μην ήμουν μέσα, αλλά τι θα γίνει με όλους τους άλλους που χάθηκαν; Τι θα γίνει με τα παιδιά;», φώναζε με δάκρυα στα μάτια και την οργή ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της
«Να πληρώσουν όλοι», φώναξε με δάκρυα στα μάτια και την οργή ζωγραφισμένη σε κάθε έκφρασή της η κ. Γεωργία, που εργάζεται στην καθαριότητα των βαγονιών της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας IC 62, αλλά είχε ρεπό τη μοιραία μέρα.
Η κ. Γεωργία δουλεύει στον τομέα της καθαριότητας στα βαγόνια καθημερινά και το πόστο της είναι στο δρομολόγιο IC 62, στο μαύρο δρομολόγιο που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες άτομα μετά τη σύγκρουσή του με εμπορική αμαξοστοιχία στην περιοχή του Ευαγγελισμού, κοντά στα Τέμπη.
Η ίδια είχε ρεπό την Τρίτη και έτσι δεν ήταν μέσα στο τρένο. Η κ. Γεωργία άφησε αρχικά ένα λευκό λουλούδι στο μικρό άτυπο μνημείο που στήθηκε εντός του Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης των Σωματείων Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης και Μετάλλου Κεντρικής Μακεδονίας.
Στη συνέχεια, αφού βγήκε από την είσοδο, επέστρεφε και άρχισε να φωνάζει «να πληρώσουν, να πληρώσουν όλοι!», ζητώντας να αποδοθούν οι ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα. «Οκτώ με εννέα άτομα προσωπικό έχασαν τη ζωή τους και μία φίλη μου, καθαρίστρια, ευτυχώς τραυματίστηκε μόνο. Εγώ μπορεί να μην ήμουν μέσα, αλλά τι θα γίνει με όλους τους άλλους που χάθηκαν; Τι θα γίνει με τα παιδιά;», είπε μιλώντας.
