Όταν έγινε γνωστό το ταμπλό του Ολυμπιακού τουρνουά τένις στο μόνο ανδρών, σίγουρα δημιούργησε μια τεράστια αδημονία, έναν ενθουσιασμό αλλά και μια συναισθηματική φόρτιση στους φίλους του αθλήματος.
Κι αυτό γιατί παρά πολύ νωρίς, θα διασταυρώνονταν οι δρόμοι των δύο εκ των τριών σημαντικότερων παικτών που έχουν πιάσει ρακέτα στα χέρια τους, και στιγμάτισαν την ιστορία όπως κάνεις άλλος (μαζί, φυσικά, με τον Ρότζερ Φέντερερ).
Ο λόγος φυσικά, για τον Ραφαέλ Ναδάλ και τον Νόβακ Τζόκοβιτς, τους δυο νεότερους από τους Big-3, που ακόμα αντέχουν και παλεύουν με το ίδιο ακριβώς πάθος που είχαν όταν ξεκινούσαν τις παράλληλες, όπως αποδείχθηκε, πορείες τους.
Ο ένας βρίσκεται στο Παρίσι, για να διεκδικήσει τη μόνη κορυφή στην οποία δεν έχει πατήσει, αυτήν για την οποία έκλαιγε με λυγμούς σε μια από τις αποτυχημένες προσπάθειές του το 2016.
Ένας μανιώδης σε βαθμό ψύχωσης νικητής σαν τον Νόβακ Τζόκοβιτς, είναι βέβαιο πως θα κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να φορέσει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Και είναι το ακλόνητο φαβορί, απέναντι στο μεγάλο του αντίπαλο, που αφήνει πλέον κάθε φορά που πατάει στο κορτ τις τελευταίες σταγόνες του ιδρώτα του, τις ύστατες δυνάμεις και τους τελευταίους χαρακτηριστικούς του πανηγυρισμούς.
Ναδάλ εναντίον Τζόκοβιτς σημαίνει πόλεμος που τα πόδια των “γήινων” δεν μπορούν να αντέξουν, ανταγωνισμός που ξεπερνάει τα όρια και πνευματικές δοκιμασίες στις οποίες ελάχιστοι θα μπορούσαν να ανταποκριθούν.
Αυτήν τη φορά τα πράγματα θα είναι ελαφρώς διαφορετικά. Όχι γιατί το κίνητρό τους θα είναι μικρότερο, ούτε το πάθος τους λιγότερο έντονο. Απλά η μάχη τους θα συνδυαστεί με μια μεγάλη γιορτή όσων έχουν την τιμή να την απολαύσουν, μια γιορτή μιας ολόκληρης εποχής και ενός ολόκληρου αθλήματος, όπως αυτοί το διαμόρφωσαν όλα αυτά τα χρόνια.
Το 60ο κεφάλαιο της κόντρας τους, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αποτελεί ένα βήμα προς τον επίλογο της σύγχρονης ιστορίας του τένις. Και το μόνο σίγουρο είναι πως οι ίδιοι, έχοντας απόλυτη επίγνωση της σημασίας αυτού του ραντεβού, θα δώσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, για να το κάνουν αξέχαστο. Κι αν δεν το καταφέρουν τώρα, που δεν είναι πλέον τα “ρομπότ” του παρελθόντος, έχουν ήδη φροντίσει, στα 59 προηγούμενα κεφάλαια, να αφήσουν στιγμές ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη.
Επιμέλεια: Ανδρέας Φούντας
