Πιστεύεις πως το κομμάτι της προσωπικής σου ζωής θα ήταν διαφορετικό αν δεν ήσουν τόσο αφοσιωμένη στη δουλειά σου;
Πολύ μεγάλο ρόλο στην απόφαση μου να μην κάνω παιδιά έπαιξε και το πως βίωσα τη δική μου παιδική ηλικία και εφηβεία, βλέποντας ότι η μητέρα μου εξαναγκάστηκε – εντός πολλών εισαγωγικών η λέξη – να με κάνει στα 19 της χωρίς να θέλει να αποκτήσει παιδί και πώς στη συνέχεια προσπαθούσε, με άτσαλο τρόπο, να με μεγαλώσει. Ερχόταν τα Σαββατοκύριακα – αφού με μεγάλωσε η γιαγιά μου – να με πάρει και καταλάβαινα την αμηχανία της. Ένα παιδί είναι σφουγγάρι, τα αντιλαμβάνεται όλα. Πότε εκνευριζόταν, πότε είχε ενοχές, άλλοτε έβαζε τα κλάματα και άλλοτε με έπαιρνε αγκαλιά. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στο να πω: «Εγώ δεν θα κάνω τα ίδια στο δικό μου παιδί. Κι αν τα κάνω; Ασ’ το καλύτερα».
Σε ότι αφορά το σύντροφο, έχεις νιώσει πως τον έχεις βρει; Έχεις πει «αυτός θα είναι το ταίρι μου μέχρι τέλους»;
Το έχω νιώσει κατά καιρούς.
Περνάς καλά και μόνη σου;
Δεν ξέρω αν η σωστή λέξη είναι «μοναχικότητα» ή «ανεξαρτησία». Εγώ αγαπώ πολύ τη συντροφικότητα, προσπαθώ να φτιάξω ένα ιδανικό μοντέλο όπου η συντροφικότητα να περιλαμβάνει την ανεξαρτησία και των δύο. Ξέρω ότι ακούγονται κάπως αυτά που λέω, αλλά δεν απαιτώ να είμαι εγώ ανεξάρτητη και ο άλλος να μου μαγειρεύει και να με περιμένει στο σπίτι. Θα ήθελα ο καθένας να έχει χρόνο και χώρο για τον εαυτό του, όταν τους χρειάζεται, αλλά να είμαστε μαζί όταν το έχουμε ανάγκη. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το βρεις. Δεν είμαι μοναχικός λύκος. Αντίθετα, είμαι πολύ δοτικό πλάσμα, δίνω πολλή τρυφερότητα – και μου αρέσει να την εισπράττω -, απλώς είμαι και πολύ αυτοεξυπηρετούμενη, αν μπορώ να το πω έτσι. Μου αρέσει να έχω κάποιον αλλά δεν τον χρειάζομαι οπωσδήποτε για να είμαι ευτυχισμένη.
