Ο διάλογος που ακολούθησε είναι χαρακτηριστικός.
– Τον δολοφόνο του παιδιού μου ψάχνω !!! Το καταλαβαίνεις αυτό;;;
– Βρες τον.
– Αυτό κάνω, ψάχνω. Και να είσαι βέβαιος ότι θα τον βρω!!! Ό,τι και να γίνει!!!
– Όποιος ευθύνεται, πάντα πρέπει να οδηγείται στη Δικαιοσύνη. Πάντα. Όποιος άδικα κατηγορεί, το ίδιο.
– Εμμέσως με απειλείς αλλά δεν σε φοβάμαι!!!
– Εμμέσως με κατηγορείς αλλά δεν φοβάμαι.
– Κανείς δεν σε κατηγορεί για τίποτα. Αν αισθάνεσαι ένοχος για κάτι.
– Δεν πας καλά. Όλα εδώ πληρώνονται. Με αδικείς.
– Δεν σε αδικώ. Σε καλούν να πεις όσα ξέρεις. Μέσα στο σπίτι μπαινόβγαινες.
– Είστε για δέσιμο. Πήγα με το μικρό μου γιο σπίτι. Ήρθα το απόγευμα μαζί του συγκλονισμένος.
– Αυτό είπα και εγώ αλλά όλοι νομίζουν ότι σε καλύπτω. Εσύ που δεν είσαι για δέσιμο κάνε όσα πρέπει.
– Θα πάω δικαστικά και τέρμα.
– Σε φοβηθήκαμε τώρα. Αν ανακαλύψω ότι ευθύνεσαι για το θάνατο του γιου μου… βρες τρύπα να κρυφτείς!!!
– Στο τι;;; Χριστίνα σταμάτα το θέατρο του παραλόγου τώρα.
– Ούτε λέξη!!! Θα καταθέσεις.
– Και εγώ θα πω όσα ανέφερες για το παιδί!!!
-Και εσύ θα πας στα δικαστήρια για όσα με κατηγορείς.
-Απλά πες ότι ξέρεις και ότι είδες…μπορεί να βοηθήσει και η παραμικρή λεπτομέρεια.
-ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ.
-Είναι δικό μου θέμα να μην θέλω την έκθεση ή την συκοφάντηση.
-Δεν σου ζήτησα έκθεση… Ο πατέρας του Νίκου όμως ζητάει την κατάθεση σου. Δεν μπορώ να αρνηθώ.
-Να βοηθήσεις ανθρώπινα.
-Να μην με απειλείς και αν σου ζητήσουν, να πας να καταθέσεις .
-Δεν έχω λόγο να σε απειλώ. Λυπάμαι και αμύνομαι.
-Το κάνεις όμως!!!
-Χριστίνα, σύνελθε.
-Ψάχνω να βρω μια άκρη και δε με βοηθάς.
-Εάν με καλέσει η εισαγγελική αρχή.
-Θα κληθείς.
-Κανένα θέμα.
