Ο στιχουργός μίλησε για τα επαγγελματικά του, καθώς είναι επιτυχημένος στιχουργός.
«Έχω δώσει στην Δήμητρα Γαλάνη τα «Χάρτινα», ήμουν 24 ετών τότε, «Ο άγγελός μου» με την πρωτοψάλτη, «Σβήσε το φεγγάρι» με τον Μητροπάνο, το «Δεν φεύγω» με τον Χατζήγιαννη. Μετά μπήκε ο Αντώνης Ρέμος και είναι μια συνεργασία που κρατά 20 χρόνια και συνεχίζεται, Χάρις Αλεξίου «Ένα φιλί», Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μαρίζα Ρίζου. Δεν έχει ηλικία το να γράψεις. Σπουδαίοι συγγραφείς έγραφαν σε μικρή ηλικία, οπότε δεν παίζει η ηλικία ρόλο. Είναι κάτι ουρανοκατέβατο, σαν μία φυσική λειτουργία, δεν το ελέγχεις. Είναι κάτι που μπορεί να είσαι κουρασμένος και να σου έρθει «κατακέφαλα». Μπορεί να κάτσεις ήρεμα να γράψεις και να μην σου έρθει τίποτα», είπε αρχικά ο Νίκος Μωραΐτης.
«Με ρωτούν τι έχω ζήσει και τα γράφω αυτά, ωστόσο στο προσωπικό κομμάτι δεν είχα διακυμάνσεις, ήμουν τυχερός. Νομίζω ότι είναι μια κεραία που έχεις ανοιχτή και πιάνεις τα συναισθήματα γύρω σου. Τώρα ετοιμάζουμε έναν δίσκο με τον Γιώργο Νταλάρα σε μουσική Νίκου Μερτζάνου με τραγούδια που μας ζήτησε ο Γιώργος να είναι κοινωνικά. Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουν. Είναι μία πρόκληση», συνέχισε.
«Αριβίστες και αδίστακτοι οι “87” – Λάθος μου που στήριξα Τσίπρα»
Στην συνέχεια ο Νίκος Μωραΐτης αναφέρθηκε και στην ενασχόλησή του με την πολιτική σκηνή, καθώς είναι υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ.
«Πριν ακόμα μ κερδίσει ο στίχος, ήμουν δημοσιογράφος στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Είχα πάρει μία συνέντευξη στον Διονύση Σαββόπουλο και στην συζήτησή μας, κατάλαβα ότι ο καθένας μας έχει διάφορες εκφάνσεις μέσα του. και κατάλαβα ότι έχω και εγώ αυτό το κομμάτι και ότι θέλω να εκφραστώ. Από το 2012 στηρίζω τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο άνθρωπος που στήριξα με πάθος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί βαλλόταν από παντού. Ήταν λάθος μου που τον στήριξα με σθένος. Ήταν μία παγκόσμια προσωπικότητα της Αριστεράς. Όταν όμως αποφασίζεις να συνομιλήσεις με την Γεροβασίλη, είναι άλλο επίπεδο πια. Δεν μπόρεσε να φτάσει στο επίπεδο που τον έφτασε η ίδια η ιστορία. Έμεινε σε μια μικροπολιτική ίντριγκα», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν θα επουλωθεί – Δικαίωσαν τις φωνές που έλεγαν “Πρώτη φορά φασιστερά”»
Και συνέχισε ο Νίκος Μωραΐτης: «Ο καθένας μπορεί να έχει τις υποψίες του σχετικά με το εάν ο Τσίπρας υπονομεύει τον Κασσελάκη. Αν δει κανείς που πάνε 4 βασικοί του συνεργάτες, καταλαβαίνει πίσω από ό,τι είναι. Ανέχεται καταστάσεις. Ένα τηλέφωνο του Τσίπρα σε βασικό του συνεργάτη θα μπορούσε να τα σταματήσει όλα. Ας παρεμβαίνει υπόγεια όπως και παρεμβαίνει. Το πιστεύω. Ακόμα και το ότι ανέχεται αυτή την κατάσταση, τον κάνει συνυπεύθυνο. Ακόμα και από τους Δεξιούς υπήρχε ένας σεβασμός για την Αριστερά. Οι άνθρωποι αυτοί τώρα κατάφεραν να το τελειώσουν αυτό, δικαίωσαν αυτούς τους ανθρώπους που έλεγαν “Πρώτη φορά φασιστερά”. Τους έδωσαν πάτημα με αυτό το “πραξικόπημα”. Θεωρώ ότι δεν θα επουλωθεί το ηθικό πλεονέκτημα που είχε η Αριστερά. Οι “87” κατάφεραν να το διαλύσουν αυτό. Δεν εκτιμώ πολιτικά τον Κ. Μητσοτάκη, για την πολιτική του όμως και όχι για τις ικανότητές του, αν τον έβλεπα να βάλλεται στο κόμμα του έτσι, συμπάθεια θα μου δημιουργούσε. Ήρωα θα τον κάνουν στο τέλος».
Αναφορικά με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο γνωστός στιχουργός υπογράμμισε: «Ο άνθρωπος που στήριξα θετικά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Για μένα ήταν σοκ το να στηρίζεις με κόστος έναν άνθρωπο και να «σκυλομετανιώνεις». Δεν θα το ξανακάνω αυτό. Η εμπιστοσύνη μου προς συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο δεν θα ξαναϋπάρξει. Δεν θα είχε εξοργιστεί ο κόσμος εάν επέτρεπαν στον Κασσελάκη να κατέβει υποψήφιος. Ας τον αφήσουν να καταψηφιστεί από την Αριστερά ο Κασσελάκης. Οι «87» δεν είναι Αριστεροί, αν είναι αυτοί Αριστεροί, τότε δεν είμαι εγώ. Ξέρατε έως τώρα ότι είναι αριβίστες και αδίστακτοι; Ξεσκεπάστηκαν. Ο Πολάκης ηρωποιήθηκε ως «αντι-Άδωνις». Έχει αντίστοιχες ποιότητες και όπως φαίνεται και χειρότερος. Φοβάμαι ότι όλοι είναι δημιουργήματα του Τσίπρα ή έστω τι τους ανέχθηκε ο Τσίπρας. Η απογοήτευση είναι πολύ μεγάλη. Αν πάει σε εκλογές ο Κασσελάκης θα ψηφιστεί, αλλά δεν θα τον αφήσουν να κατέβει. Δεν θέλω να γίνω στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, έχω δουλειά και είμαι μία χαρά. Δεν θα είχαν τόσο θράσος αν δεν είχαν μεγάλη στήριξη από πίσω».
