Την ώρα που το τρομακτικό Shelby Cobra παραμένει η πιο πετυχημένη ίσως συνεργασία Ευρωπαίων (Βρετανών) και Αμερικανών, δεν ήταν φυσικά η μόνη διατλαντική προσπάθεια για ακόμα καλύτερες επιδόσεις.
Το 1962 ήταν σειρά των Ιταλών να συνεργαστούν με τους Αμερικανούς γεννώντας άλλον έναν θρύλο της σπορ αυτοκίνησης. Έναν θρύλο που στις μέρες μας έχει δυστυχώς ξεχαστεί.
Apollo 3500 GT το λέγανε και ήταν ένα υβρίδιο ιταλικής φινέτσας και αμερικανικής αξιοπιστίας. Το σπορ κουπέ φορούσε τον αλουμινένιο V8 της Buick με τα 225 άλογα και έκανε σκόνη ό,τι βρισκόταν στον δρόμο του.
Πνευματικό παιδί του νεαρού καλιφορνέζου μηχανικού Milt Brown, που ήθελε να δώσει ένα αμερικανικό μάθημα σε όλα αυτά τα θηριώδη ευρωπαϊκά GT, το Apollo πατούσε πάνω σε σασί του Brown (και της εταιρίας του από το Όκλαντ της Καλιφόρνια, International Motor Cars).
Όλα τα υπόλοιπα ήταν εργόχειρο της ιταλικής Carrozzeria Intermeccanica of Torino και του «πολύ» Ron Plescia. Και ήταν μάλιστα τόσο μπροστά από την εποχή τους, όπως οι καινοτόμες πίσω αναρτήσεις, που σύντομα μύθοι όπως η Ferrari θα άρχισαν να τις υιοθετούν.
Το GT έπιανε με άνεση τα 240 χλμ/ώρα και παρά τις αγωνιστικές του περγαμηνές, μόνο 86 πρόλαβαν να βγουν ποτέ στον δρόμο, καθώς η αμερικανο-ιταλική απόπειρα χτυπήθηκε από κακοδιαχείριση και άλλα επιχειρηματικά δεινά. Παρά την τρομακτική ζήτηση του Apollo.
Ακόμα χειρότερα, μόλις 5 έχουν απομείνει ζωντανά ως σήμερα και το συγκεκριμένο του 1965 που βγήκε προς πώληση ήταν ιδιοκτησίας του George Finley, του διευθυντή της Apollo.
Εξαίσιο δείγμα αμερικανικής υπεροχής, είναι ένα αυθεντικό κομμάτι εκείνης της ιστορίας της σπορ αυτοκίνησης που αξίζει να θυμόμαστε…
