Χαρακτηριστική είναι περιγραφή της μαρτυρίας για τον ιδρυτή του «Άλλου Ανθρώπου» όπου αναφέρει «τον έχω δει άπειρες φορές να παίζει ”φρουτάκια”».
Πιο αναλυτικά δήλωσε:
«Τον έχω συναντήσει άπειρες φορές τον τελευταίο 1,5 χρόνο σε ένα πρακτορείο. Για να μπεις εκεί, δίνεις ταυτότητα και σου βγάζουν μια κάρτα […] αυτό είναι τα ”φρουτάκια”. Δίνεις την ταυτότητά σου και σου βγάζουν μια ταυτότητα μέλους. Δίνεις μετρητά και τα βάζουν επί τόπου στην κάρτα. Μπορεί να τύχει να κερδίσεις οπότε, πας με αυτή την κάρτα, τη χτυπάει στο μηχάνημα και σου βγάζει τα χρήματα.
»Τον τελευταίο 1,5 χρόνο τον έχω δει πάνω από 100 φορές. Προφανώς δεν έπαιζε μόνο σε ένα-δύο. Αν ήταν τόσα τα χρήματα που λένε ότι έχει χάσει, δεν μπορεί να τα χάσει σε ένα μέρος και για ξεκάρφωμα. Του είχαν δώσει συγχαρητήρια (για το έργο του) και μέσα στο μαγαζί και απέξω πήγαινε ο κόσμος και του έλεγε ‘συγχαρητήρια, παρακολουθούμε τι κάνετε, να είστε καλά κτλ’.
»Εδώ, στη Γλυφάδα και στο Ελληνικό λέγαμε ότι παράγει έργο ο άνθρωπος άλλο τώρα το τι κάνει με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στον ίδιο χώρο έχουμε υπάρξει πολλές φορές γι’ αυτό είπα ότι το αγαπημένο του παιχνιδάκι είναι τα διαμάντια. Έχει να παίξεις από 0,10 λεπτά μέχρι 2 ευρώ. Έλεγε ο κόσμος ότι παίζει ποσά, δεν παίζει 10 και 20 ευρώ που πηγαίναμε εμείς για να φάμε 1-2 ώρες».
Μάρτυρας στο Live News: «Τον είχα δει να χάνει από 900 ευρώ πολλές φορές»
«Έχω δει πολλές φορές τον Κώστα Πολυχρονόπουλο σε συγκεκριμένο κατάστημα με τυχερά παίγνια στην Άνω Γλυφάδα. Σε ενάμιση χρόνο που πήγαινα εγώ τον έχω δει πάνω από 150 φορές. Το αγαπημένο του παιχνίδι στα ‘φρουτάκια’ είναι το διαμάντι. Έπαιζε πάντα το ανώτερο ποσό πονταρίσματος, τα 2 ευρώ. Τον είχα δει δίπλα μου να φεύγει με 1.290 ευρώ, αλλά τον είχα δει να χάνει και 800 – 900 ευρώ πολλές φορές.
Ερωτηθείς ο μάρτυρας με ποιους πήγαινε ο Κώστας Πολυχρονόπουλος στο κατάστημα με τα τυχερά παίγνια απάντησε: «Κάποιες φορές ερχόταν μόνος του και κάποιες άλλες με άλλα δύο άτομα, ένας άντρας και μία γυναίκα. Ήταν θαμώνας στο μαγαζί, γιατί πήγαινε και του μιλούσε κόσμος. Εγώ πήγαινα εκεί για ένα δεκάλεπτο τον έβρισκα εκεί κι όταν έφευγα έμενε εκεί».
