Ανεξίτηλα χαραγμένη έχει μείνει στους φίλους του Ολυμπιακού η Ρώμη όταν η ομάδα έγινε πρωταθλήτρια το 1997.
Ήταν εκείνος ο τελικός κόντρα στην Μπαρτσελόνα όπου το 73-58 έκανε πραγματικότητα το όνειρο. Αναμφίβολα η νύχτα της 24ης Απριλίου έμεινε χαραγμένη σε όσους είχαν ζήσει εκείνο τον άθλο του Ολυμπιακού, Μεγάλη Πέμπτη της ορθοδοξίας, κάνοντας… πρόωρη Ανάσταση στην ιταλική πρωτεύουσα.
Δύο μέρες νωρίτερα είχε γίνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα, εκεί όπου ελάχιστοι θυμούνται ότι οι “ερυθρόλευκοι” είχαν ζοριστεί περισσότερο στον ημιτελικό απέναντι στην Ολίμπια συγκριτικά με όσα θα ακολουθούσαν στον τελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Το 74-65 φανερώνει όλες τις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει η ομάδα του Ίβκοβιτς, μέχρι να κερδίσει θέση στον τελικό της διοργάνωσης.
Η νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στους Σλοβένους ήρθε με αρκετό κόπο, ενώ λίγες ώρες αργότερα μετά την ολοκλήρωση του αγώνα, η φωνή του Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε κλείσει από τις συνεχόμενες φωνές κατά τη διάρκεια του ματς. Ο Σέρβος τεχνικός μιλούσε διαρκώς πριν τον ημιτελικό ότι είναι μία αναμέτρηση η οποία κρύβει παγίδες και εναντιωνόταν σε όσους υποστήριζαν ή έγραφαν ότι η ομάδα του θα έκανε… τουρισμό την Μεγάλη Τρίτη στη Ρώμη.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά τον αγώνα με τον Ρίβερς και τον Τάρλατς να ηγούνται και να δίνουν προβάδισμα με 17-9 στο έκτο λεπτό μέχρι να εκτινάξουν την διαφορά στο +11 με 24-13 στα μισά του πρώτου μέρους. Η αρχική αφλογιστία της Ολίμπια είχε να κάνει κυρίως με την εκπληκτική άμυνα του Σιγάλα πάνω στον Μίλιτς. Οι Σλοβένοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν τακτική και να βρίσκουν το δρόμο για το καλάθι με τα τρίποντα του Χένρι και του Χάουπμαν. Η αντεπίθεση αυτή για την ομάδα από την Λουμπλιάνα, είχε αποτέλεσμα φέρνοντας το παιχνίδι στο καλάθι, έστω και αν ήταν πίσω στο σκορ 55-53 στο 32’.
Ήταν η στιγμή όπου οι ερυθρόλευκοι φάνηκαν ψύχραιμοι από τη γραμμή των βολών με το Ρίβερς να ηγείται στο σκοράρισμα και να είναι αλάνθαστος από την γραμμή της φιλανθρωπίας με 10/10 προσπάθειες. Ρόλο έπαιξαν και τα κρίσιμα καλάθια του Νάκιτς ο οποίος πέτυχε οκτώ συνεχόμενους πόντους βγάζοντας την ομάδα από το επιθετικό αδιέξοδο, συν τα κρίσιμα ριμπάουντ που μάζεψε ο Φασούλας με τον Τάρλατς, σφραγίζοντας ουσιαστικά την συμμετοχή για τον τελικό της διοργάνωσης. Το τελικό 74-65 επέτρεψε πανηγύρια στους παίκτες για ελάχιστα λεπτά και αμέσως μετά συγκέντρωση για τον τελικό προκειμένου να μην “αδειάσουν” και αποπροσανατολιστούν, όπως είχε συμβεί μετά τον ημιτελικό του 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα.
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Μπακατσιάς, Σιγάλας 7, Παπανικολάου 5, Γαλακτερός, Νάκιτς 10, Φασούλας 6, Τόμιτς 8, Τάρλατς 10, Βελπ, Ρίβερς 28.
Στην αθέατη πλευρά του ημιτελικού αξίζει να σημειωθεί ότι οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι ξεπερνούσαν τους 650 για το Final-4 της Ρώμης, ενώ η ανεπίσημη μασκότ του “Παλαέουρ” ήταν μία μαύρη γάτα, η οποία είχε γεννήθηκε και μεγαλώσει μέσα στο γήπεδο και συχνά έκανε βόλτες στις κερκίδες!
Παραμονή του ημιτελικού μερίδα οπαδών, δημιούργησe επεισόδια στο κέντρο της πόλης με αποτέλεσμα να επέμβει η ιταλική αστυνομία και να συλλάβει 10 άτομα. Δύο μέρες αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι οι οκτώ μετά από προσωπική παρέμβαση του προέδρου Σωκράτη Κόκκαλη ενώ οι άλλοι δύο κρατήθηκαν για να δικαστούν από τις ιταλικές Αρχές.
Περίπου 8000 εκδρομείς φίλοι του Ολυμπιακού είχαν κατακλύσει κάθε γωνιά της ιταλικής πρωτεύουσας ενώ δύο πρώην άσοι των “ερυθρολεύκων” βρέθηκαν στην αιώνια πόλη για να παρακολουθήσουν από κοντά τα παιχνίδια. Ο Γιώργος Λημνιάτης και ο Αργύρης Καμπούρης, οι οποίοι είχαν πάρει μέρος στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα, είχαν πάει πλέον ως θεατές για να δουν τις προσπάθειες των Πειραιωτών.//
