Ο 25χρονος μέσος, που αγωνίζεται δανεικός στην Καρταχένα από τους Πειραιώτες, παραχώρησε συνέντευξη και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πρόταση που είχε από την ισπανική ομάδα, αλλά δεν του επιτράπη να πάει.
Αναλυτικά όσα είπε ο Πέπε στην ιστοσελίδα “desportoaominuto”:
«Η προσαρμογή ήταν σχετικά εύκολη, επειδή υπήρχαν πολλοί Πορτογάλοι παίκτες ή ποδοσφαιριστές που είχαν περάσει από την Πορτογαλία. Με βοήθησε. Ο προπονητής, ο Πέδρο Μαρτίνς, ήταν επίσης Πορτογάλος. Έφτασα τραυματίας, μετά από μία άτυχη προετοιμασία στην Βιτόρια, και πέρασα περισσότερο από έναν μήνα χωρίς να παίζω. Το να πάρω ρυθμό και τα σχετικά, μου κόστισε».
Πώς ήταν η αίσθηση να παίζεις στο Champions League;
«Πολύ καλή. Ήταν ένας προσωπικός στόχος που είχα για την καριέρα μου, παρά την χρονική περίοδο, όπου εξαιτίας της πανδημίας του Covid-19, δεν υπήρχε κόσμος και ήταν εντελώς διαφορετικά. Έπαιξε ενάντια στην Μάντσεστερ Σίτι και, εκεί υπάρχει το συναίσθημα, εκεί αισθάνεσαι πραγματικά παίκτης. Είναι μοναδικό συναίσθημα».
Με βάση τους συνεχόμενους δανεισμούς, υπήρχε κάτι που δεν δούλεψε με τον Πέδρο Μαρτίνς;
«Τότε ήμουν μια μεταγραφή με δική του απαίτηση, αλλά μετά πήραν κι άλλον μέσο, επειδή ήμουν τραυματίας και πλησίαζαν τα πλέι οφ για το Champions League. Είναι μια διοργάνωση στην οποία το κλαμπ συγκεντρώνεται πολύ και μετά αφοσιώνονταν στο πρωτάθλημα, το οποίο συνήθως κατακτούσαν. Νομίζω ότι ποτέ δεν βρήκα την τοπ φόρμα μου στον Ολυμπιακό. Δεν έπαιζα όπως ήθελα και ήμουν απελπισμένος. Όταν φτάσαμε στον Ιανουάριο, μίλησα με τον ατζέντη μου και του εξήγησα ότι θέλω να φύγω δανεικός, γιατί δεν ήμουν χαρούμενος που δεν έπαιζα. Ψάξαμε για λύση και προέκυψε η Γρανάδα στη La Liga, πέντε μέρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος.
Εξήγησα στον Μαρτίνς ότι είχα πρόταση από την Ισπανία, που ήταν και στόχος μου να παίξω εκεί. Εφόσον δεν έπαιζα και δεν υπήρξε προοπτική να αλλάξει κάτι στις επιλογές του προπονητή, του ζήτησα να με αφήσει να φύγω και να μιλήσω με τον πρόεδρο, στην περίπτωση που υπήρχαν άλλα εμπόδια για τη μεταγραφή μου. Αλλά μετά, μίλησα με τον μάνατζέρ μου και έμαθα ότι ο πρόεδρος είπε πως ο Μαρτίνς με υπολόγιζε. Μίλησα με τον προπονητή και μου είπε ότι ο πρόεδρος δεν θα με άφηνε να φύγω και γι’ αυτόν δεν υπήρχε πρόβλημα. Έτσι πήγαινε το πράγμα για τρεις-τέσσερις μέρες, μέχρι που φτάσαμε στην τελευταία μέρα των μεταγραφών. Ήταν άσχημο. Παίζανε αυτό το πινγκ πονγκ και την τελευταία μέρα, είχαμε και παιχνίδι, στο οποίο μπήκα τα τελευταία 30 λεπτά και νομίζω ότι ήμουν καλός, αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς ήρθε και μου είπε ότι μπορούσα να φύγω, γιατί οι πόρτες του Ολυμπιακού ήταν κλειστές για μένα. Εκείνη τη στιγμή, ήμουν ευτυχισμένος, γιατί νόμιζα ότι η πόρτα της Γρανάδα ήταν ακόμα ανοιχτή. Τηλεφώνησα στον μάνατζερ και του είπα ότι ο Μαρτίνς με αφήνει να φύγω, αλλά τότε δεν μπορούσα να πάω πια στη Γρανάδα. Είπαν ότι έπρεπε να απαντήσω έως το προηγούμενο απόγευμα κι αν δεν απαντούσα θετικά θα έπαιρναν άλλο παίκτη. Ο μάνατζερ με ενημέρωσε ότι ο Ντομίνγκος Κίνα είχε συμφωνήσει ήδη με τη Γρανάδα».
Πώς ένιωσες όταν δεν έπαιζες και δεν πήγες στην Ισπανία:
«Ήταν ένα αστείο, έπαιξαν μαζί μου. Για 4-5 μέρες έγιναν όλα και από πάνω δεν ήμουν βασικός. Το καταλαβαίνω αυτό, κάποιες φορές ένας παίκτης είναι σημαντικός για την ομάδα και θέλει να φύγει, μέχρι να πει ο προπονητής ότι τον χρειάζεται. Αλλά στην περίπτωση ενός παίκτη που δεν αγωνίζεται και δεν χρησιμοποιείται συχνά, δεν κατάλαβα τον λόγο. Μιλούσα για την ευκαιρία της Γρανάδα κάθε μέρα, έλεγα ότι θα είναι καλό για μένα και για την ομάδα, για την πραγματικότητα των μεταγραφών στον Ολυμπιακό. Το να μείνω εκεί δεν έκανε κάτι για την αξία μου, μόνο την έριχνε. Αν πήγαινα στην Ισπανία και έκανα έναν καλύτερο δεύτερο γύρο, η αξία μου θα ανέβαινε και ποιος ξέρει, θα επέστρεφα πιο έτοιμος τη νέα σεζόν γι’ αυτά που ήθελε ο προπονητής. Γι’ αυτό η θλίψη, απέτυχα να υλοποιήσω ένα όνειρο τότε, το οποίο ακόμα ελπίζω να πετύχω. Τότε και μετά από όλα αυτά, δεν είχα καμία επιθυμία να μείνω στον Ολυμπιακό και εμφανίστηκε η Φαμαλικάο».
Τελικά πήγες δανεικός στην Φαμαλικάο για μισή σεζόν, όπου βρήκες και τον Ίβο Βιέιρα, καταλήγοντας τελικά να μείνεις έναν χρόνο ακόμα. Πώς ήταν η επιστροφή σου στην Πορτογαλία;
«Η Φαμαλικάο ήταν μία ομάδα όπου μπορούσα να είμαι σπίτι με την γυναίκα μου, αφού είχαμε σπίτι στο Γκιμαράες. Πήγα πίσω στην χώρα μου για να καθαρίσω και λίγο το μυαλό μου. Εκείνο τον καιρό, προπονητής ήταν ακόμη ο Ζόρζε Σίλας. Με κάλεσε, μιλήσαμε λίγο, και με όλη αυτή την κατάσταση (στον Ολυμπιακό), η Φαμαλικάο έμοιαζε καλή επιλογή. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά αναφορικά με τα αποτελέσματά μας. Μετά ήρθε ο ίβο (Βιέιρα) και τα πράγματα άλλαξαν, η ομάδα άρχισε να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, μέχρι την σεζόν που ακολούθησε. Δεν ήθελα να πάω πίσω στην Ελλάδα και, καθώς δεν υπήρχε τίποτα στην Ισπανία, τα πράγματα στην Φαμαλικάο είχαν πάει καλά. Ο προπονητής έμεινε και νομίζω πως μπορούσα να μείνω κι εγώ στην Φαμαλικάο για άλλον έναν χρόνο για να κάνω κάτι διασκεδαστικό. Αυτό συνέβη».//
