Η πνευμονία είναι ένας γενικός όρος ο οποίος περιγράφει τη φλεγμονή των πνευμόνων που προκαλείται συνήθως από κάποια λοίμωξη. Ένα παιδί με πνευμονία μπορεί να είναι βαριά ή ήπια άρρωστο, ανάλογα με τα αίτια και την έκταση της φλεγμονής. Ο παλιός όρος «διπλή πνευμονία» αφορά σε λοίμωξη που πλήττει και τους δύο πνεύμονες.
Στα κατά τα άλλα υγιή παιδιά, η πνευμονία έχει κυρίως ιογενή αίτια. Στους συνηθέστερους ιούς που προκαλούν πνευμονία συγκαταλέγονται ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV), ο μυξοϊός, ο παραμυξοϊός, ο αδενοϊός και ο ρινοϊός.
Τα παιδιά που προσβάλλονται από βακτηριακή πνευμονία, αρρωσταίνουν πιο βαριά. Συνήθως προσβάλλονται από Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus, Haemophilus influenzae ή Mycoplasma pneumoniae. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ένα παιδί μπορεί να εμφανίσει πνευμονία εξαιτίας της εισόδου τροφής ή ενός αντικειμένου στον πνεύμονα. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως εισροφητική πνευμονία.
Πώς εκδηλώνεται η πνευμονία;
Η πνευμονία, ειδικά αν είναι ιογενής, μπορεί να εκδηλωθεί αρχικά με τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος. Συνήθως, τα παιδιά που έχουν πνευμονία ανεβάζουν πυρετό και βήχουν. Μερικές φορές, τα μικρά παιδιά κάνουν εμετό εξαιτίας του βήχα. Η σημαντικότερη ένδειξη της πνευμονίας είναι η ταχεία αναπνοή και / ή η αναπνευστική δυσχέρεια.
ο δέρμα ανάμεσα στα πλευρά μπορεί να είναι τραβηγμένο. Η αναπνοή του παιδιού μπορεί να συνοδεύεται από έναν ήχο που θυμίζει γρύλισμα. Όλα αυτά τα συμπτώματα θεωρούνται ενδείξεις «αναπνευστικής δυσχέρειας». Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα παιδιά αναπνέουν πιο γρήγορα όταν κλαίνε ή λίγο μετά το κλάμα. Συνεπώς, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε τις ενδείξεις της αναπνευστικής δυσχέρειας όταν είναι ήρεμα.
Συνήθως, ένα παιδί με πνευμονία είναι καταπονημένο, ανορεκτικό και νιώθει δυσφορία. Αν η λοίμωξη εντοπίζεται στον κάτω λοβό του πνεύμονα, που επικάθεται στο διάφραγμα, το παιδί έχει κοιλιακό άλγος. Αν ο γιατρός υποπτεύεται ότι το παιδί έχει πνευμονία, θα συστήσει ακτινογραφία, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση.
Πώς αντιμετωπίζεται η πνευμονία;
Στην πλειονότητα των παιδιών, οι πνευμονίες έχουν ιογενή αίτια. Συνεπώς, τα αντιβιοτικά δεν είναι απαραίτητα. Ωστόσο, η διάκριση μεταξύ ιογενών και βακτηριακών αιτίων ενδέχεται να είναι δύσκολη. Αν η ακτινογραφία δείξει πνευμονία (εμφανίζεται ως μια λευκή περιοχή) ή το παιδί έχει υψηλό πυρετό και φαίνεται βαριά άρρωστο, συνήθως χορηγούνται αντιβιοτικά. Τα περισσότερα παιδιά μπορούν να ακολουθήσουν τη θεραπευτική αγωγή στο σπίτι. Ωστόσο, τα παιδιά που είναι πολύ μικρά, που φαίνονται βαριά άρρωστα ή που πρέπει να λάβουν οξυγόνο ή υγρά ενδοφλεβίως, πρέπει να προσκομίζονται στο νοσοκομείο.
Όσο είναι άρρωστο, το παιδί ενδέχεται να εμφανίσει απώλεια της όρεξης. Αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά θα πρέπει να δίνετε στο παιδί αρκετά υγρά, ώστε να αποτραπεί η αφυδάτωση. Τα αντιπυρετικά φάρμακα (ακεταμινοφαίνη ή ιβουπροφένη) είναι απαραίτητα, αν το παιδί νιώθει δυσφορία εξαιτίας του πυρετού ή των μυαλγιών. Τα φάρμακα που χορηγούνται χωρίς συνταγή γιατρού, δεν βοηθούν. Το παιδί μπορεί να βγει εκτός σπιτιού, αν και δεν πρέπει να κουράζεται τόσο ώστε να δυσκολεύεται στην αναπνοή. Σε γενικές γραμμές, η πνευμονία δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες στους πνεύμονες. Συνεπώς, αν η υγεία του παιδιού έχει βελτιωθεί, ο γιατρός δεν θα συστήσει επανάληψη της ακτινογραφίας θώρακα.
Πηγή: mother.gr
