Υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα με τα παιδιά που σε αφήνουν άφωνη, όχι από συγκίνηση αλλά από εκείνη τη φράση που πέφτει σαν κεραυνός. Το «Σε μισώ» είναι μια από αυτές. Το ακούς, νιώθεις ένα μικρό τσίμπημα στο στήθος, αναρωτιέσαι πού έγινε το λάθος, όμως η αλήθεια είναι πως αυτό που συμβαίνει δεν έχει καμία σχέση με απόρριψη. Είναι μια στιγμή όπου το παιδί σου παλεύει με συναισθήματα που ακόμη δεν ξέρει να ονοματίσει και εσύ βρέθηκες απλώς στο κέντρο του κυκλώνα. Αν το καλοσκεφτείς, κι εσύ κάποτε είπες πράγματα που δεν εννοούσες, μόνο και μόνο γιατί δεν χωρούσαν μέσα σου όλα όσα ένιωθες.
Η αλήθεια πίσω από τη φράση
Όσο δραματικό κι αν ακούγεται, το «Σε μισώ» δεν έχει καμία συναισθηματική βαρύτητα όταν βγαίνει από το στόμα ενός παιδιού. Στον κόσμο του παιδιού, αυτή η φράση είναι απλώς ο πιο εύκολος τρόπος να ξεφορτωθεί μια ένταση που δεν ξέρει πώς αλλιώς να εκφράσει. Θυμός, απογοήτευση, στεναχώρια, όλα μπαίνουν σε μια πρόταση που νομίζει ότι δείχνει δύναμη. Δε μιλάει για έλλειψη αγάπης, μιλάει για ένα συναίσθημα που ξεχείλισε τόσο που χρειαζόταν μια λέξη αρκετά μεγάλη για να το χωρέσει. Αν το δεις έτσι, θα νιώσεις και εσύ λιγότερο εκτεθειμένη και περισσότερο διαθέσιμη να το βοηθήσεις.
Τι δοκιμάζει το παιδί όταν σε «τεστάρει»
Τα παιδιά έχουν μια έντονη περιέργεια για το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι και οι σχέσεις. Όταν λοιπόν εκτοξεύει το «Σε μισώ», συχνά παρατηρεί και κάτι ακόμη, τον τρόπο που θα αντιδράσεις. Είναι μια μορφή πειραματισμού, ένα μικρό εργαστήριο συναισθηματικής ανάπτυξης όπου το παιδί προσπαθεί να δει αν η αγάπη σου αντέχει τις φουρτούνες του. Αν παραμένεις σταθερή, αν αντέχεις τον θυμό του, αν μπορεί να είναι ο εαυτός του χωρίς να φοβάται ότι θα χαλάσει κάτι μεταξύ σας. Αυτή η δοκιμή ορίων δεν έχει ως στόχο να σε φέρει στα όριά σου, αλλά να του δείξει ότι υπάρχει ένα μέρος ασφαλές όπου μπορεί να εκφράζεται χωρίς να κινδυνεύει η σχέση σας.
Πώς απαντάς χωρίς να χαθεί η ισορροπία
Το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να μη μπεις στην παγίδα να το πάρεις προσωπικά. Το παιδί σου δε σχολιάζει τον χαρακτήρα σου ούτε μειώνει την αγάπη που του δίνεις. Αντί να απαντήσεις στην ένταση της φράσης, μπορείς να εστιάσεις σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Μια φράση όπως «Ακούω ότι είσαι θυμωμένος, πες μου τι έγινε» ανοίγει δρόμο για διάλογο. Δίνει στο παιδί χώρο να αναπνεύσει και σιγά σιγά να μάθει να μετατρέπει τη φράση που πονάει σε λόγια που εξηγούν το συναίσθημα. Ταυτόχρονα, μπορείς να του υπενθυμίσεις ότι οι λέξεις έχουν δύναμη και ότι πληγώνουν, χωρίς όμως να κλείσεις το παράθυρο της επικοινωνίας.
Όσο κι αν πονάει να ακούς το παιδί σου να χρησιμοποιεί μια τόσο φορτισμένη φράση, είναι σημαντικό να θυμάσαι πως πίσω της δεν υπάρχει απόρριψη, αλλά ανάγκη. Ανάγκη να ακουστεί, να νιώσει ότι το βλέπεις ακόμη και όταν θυμώνει, να ξέρει ότι η σχέση σας δεν κλονίζεται από μια στιγμή έντασης. Με τον καιρό, θα μάθει να μιλά με άλλον τρόπο, πιο καθαρά και ώριμα. Και τότε θα καταλάβεις ότι αυτές οι δύσκολες στιγμές ήταν μικρά μαθήματα, όχι μόνο για εκείνο αλλά και για εσένα, για το πώς η γονεϊκότητα δεν είναι μια προσπάθεια για τελειότητα αλλά μια σχέση που χτίζεται με σταθερότητα, επιμονή και πολλή αγάπη.
Κενρική εικόνα και εικόνα άρθρου: iStock
