Γράφει ο Αναστάσιος Μαρίνης, θεολόγος
Ο Όσιος Ζαχαρίας έζησε τέλη του 11ου και αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
Αφιερώθηκε από μικρός στη μοναστική ζωή και πέρασε πολλά χρόνια στην άσκηση.
Το διακόνημά του ή, ένα από τα διοκονήματά του, κυρίως στην αρχή της μοναχικής δοκιμασίας, ήταν να σκάβει το χώμα, να ανοίγει δηλαδή λάκκους προκειμένου να θάπτονται οι μοναχοί. Κάτι ιδιαιτέρως κουραστικό και κοπιαστικό, καθώς την περίοδο εκείνη, η Λάυρα του Κιέβου αριθμούσε πολλές εκατοντάδες μοναχών.
Μάλιστα δε, η υπακοή και ταπείνωση του Οσίου ήταν τέτοιας κλίμακος ώστε ξεχώριζε ανάμεσα σε ολόκληρη τη Λαύρα και όλοι προσέτρεχαν σε αυτόν, κάθε που ήθελαν κάτι να ρωτήσουν και να τον συμβουλευτούν.
Κοιμήθηκε εν ειρήνη και άφησε ως πλούσια παρακαταθήκη το μεγάλο και αγιαστικό του παράδειγμα του μοναχικού βίου.
