Ένας κοραλλιογενής ύφαλος μήκους 2,5 χιλιομέτρων, ο οποίος περιέχει σημαντικά είδη κοραλλιών και απολιθώματα άλλων οργανισμών, εντοπίστηκε σε σχετικά μεγάλο βάθος στον Κόλπο της Νάπολης, μια σπάνια ανακάλυψη στην περιοχή της Μεσογείου.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, τα πιο παραγωγικά θαλάσσια οικοσυστήματα, παίζουν κρίσιμο ρόλο για την επιβίωση εκατομμυρίων ειδών, απειλούνται όμως από την κλιματική αλλαγή που ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας και τη θερμοκρασία του νερού.
Μοβ σπόγγγοι και μια ποικιλία διαφορετικών ειδών κοραλλιού βρέθηκαν στον ύφαλο (CNS)
Ο νέος ύφαλος ανακαλύφθηκε με ρομποτικό υποβρύχιο από ερευνητές του Ιταλικού Ινστιτούτου Έρευνας, στο πλαίσιο ερευνητικής αποστολής στη νότια Ιταλία.
Η αποστολή «αποκάλυψε την παρουσία μεγάλων δομών, πλάτους άνω των δύο μέτρων, κατανεμημένων κατά μήκος ενός κάθετου τείχους ύψους άνω των 80 μέτρων» ανέφερε το Ινστιτούτο.
Νεκρή αποικία του σκληρού κοραλλιού Phyllangia americana (Giuseppe Corriero et al, 2025)
Ο ύφαλος βρίσκεται σε βάθος 30-55 μέτρων, εκεί όπου το φως είναι λιγοστό και δεν επαρκεί για την ανάπτυξη των περισσότερων ειδών κοραλλιών, τα οποία συμβιώνουν με φωτοσυνθετικά βακτήρια.
Ο ύφαλος φιλοξενεί αρκετά «λευκά» κοράλλια, όπως τα είδη Lophelia pertusa and Madrepora oculata, τα οποία τρέφονται με οργανικά σωματίδια και δεν περιέχουν φωτοσυνθετικόύς οργανισμούς –γι’ αυτό και το χρώμα τους είναι λευκό.
Στον ύφαλο βρέθηκαν επίσης σκληρά κοράλλια της ομάδας των σκληρακτινίων, όπως τα είδη Phyllangia americana και Polycyathus muellerae.
Ζωντανοί πολύποδες του σκληρού κοραλλιού Polycyathus muellerae (Giuseppe Corriero et al. 2025)
Τα είδη αυτά «είναι πραγματικοί εξπέρ της επιβίωσης σε περιβάλλοντα χαμηλού φωτισμού, όπου μπορούν να συλλέγουν το ηλιακό φως με ειδικές προσαρμογές που μπορούν να διατηρούν τη φωτοσυμβίωση σε βάθος 130 μέτρων» ανέφερε η ερευνητική ομάδα.
Ο ύφαλος φιλοξενεί επίσης μαύρα κοράλλια, σπόγγους και απολιθώματα στρειδιών και αρχαίων κοραλλιών, ανέφερε το Ιταλικό Ινστιτούτο Έρευνας, χαρακτηρίζοντας τα ευρήματα «πραγματικές γεωλογικές μαρτυρίες από το μακρινό παρελθόν».
Αρκετοί κοραλλιογενείς ύφαλοι υπήρχαν στη Μεσόγειο στο γεωλογικό παρελθόν, σήμερα όμως απομένουν ελάχιστοι.
Η ανακάλυψη, είπαν οι ερευνητές, θα βοηθήσει στην κατανόηση του οικολογικού ρόλου των κοραλλιών μεγάλου βάθους και τον σχεδιασμό πολιτικών προστασίας και αποκατάστασης.
Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο Scientific Reports του ομίλου Nature.
