Τα ακανθώδη προβλήματα που σοβούν στο νοσοκομείο Αγρινίου και τα μέτρα που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την φθίνουσα πορεία του, ώστε να μην τρωθεί περαιτέρω το κύρος ενός ιδρύματος τόσο καίριου για την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής, συζήτησε ο βουλευτής Γιώργος Βαρεμένος με τον νέο διοικητή κ. Σερασκέρη. Σε κλίμα γόνιμης συζήτησης. ο κ. Βαρεμένος του ευχήθηκε καλή επιτυχία, αλλά για να πιάσει τόπο η ευχή, επισήμανε ότι αν συνεχισθεί η απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας για άμεση λήψη μέτρων στο ορατό μέλλον το νοσοκομείο θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο κατάρρευσης ζωτικών λειτουργιών του. Βγήκαν, είπε, στην σύνταξη 7 γιατροί και άλλοι 3 βγαίνουν τώρα, χωρίς κάν να έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες αναπλήρωσής τους, για να μην μιλήσουμε για ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού.
Ο κ. διοικητής αναγνώρισε ότι, με 30 εφημερίες τον μήνα, το προσωπικό έχει ξεπεράσει τα όρια της εξουθένωσης, ενώ εκκρεμεί η πληρωμή ρεπό και αδειών. Στο θέμα της ενίσχυσης του νοσηλευτικού προσωπικού γίνεται το εξής –που ενώ αποτελεί ασπιρίνη, ταυτόχρονα συμβάλλει σε μία πορεία απαξίωσης του δημόσιου χαρακτήρα του νοσοκομείου, με απρόβλεπτες συνέπειες: στην θέση διοικητικού–λειτουργικού προσωπικού, προσλαμβάνονται 25 νοσηλευτές, με πιθανό το ενδεχόμενο, ακόμη και μ’ αυτή την ανεπαρκή ενίσχυση, να εξακολουθήσουμε να έχουμε ελλιπέστατο ιατρικό και νοσηλευτικό σύστημα και, ταυτόχρονα, να προχωρά μέσω της ιδιωτικοποίησης η εξασθένιση των υπόλοιπων λειτουργιών του νοσοκομείου.
Μπορεί ο ίδιος ο κ. διοικητής να βρήκε εν εξελίξει την διαδικασία παράδοσης της καθαριότητας και φύλαξης σε εργολάβους έως την 31η Μαρτίου, αυτό όμως δεν παύει να αποτελεί πρόκληση και αγνωμοσύνη προς τα προσωπικό που έδωσε την μάχη στην πιο σκοτεινή περίοδο της πανδημίας και του αρνήθηκαν έστω την παράταση των συμβάσεων, όπως έγινε με το επικουρικό ιατρικό προσωπικό. Σοκ και δέος για τους ανθρώπους αυτούς, για το οποίο η πολιτική ηγεσία θα κληθεί να δώσει λόγο.
Με λίγα λόγια, ακόμη και σε περίπτωση τέλους της πανδημίας, από την οποία εξακολουθούμε να πληρώνουμε βαρύ φόρο απώλειας ανθρώπινων ζωών, το νοσοκομείο θα αντιμετωπίσει απότομη αύξηση του φόρτου από άλλες νοσηρότητες, οι οποίες δεν αντιμετωπίζονταν το προηγούμενο διάστημα. Τί θα γίνει λοιπόν τότε; Θα αναζητηθούν εξιλαστήρια διοικητικά θύματα και η ζωή θα τραβήξει την δυσπρόσιτη ανηφόρα της; Μακάρι να μην γίνει αυτό, είπα στον κ. διοικητή, αλλά για να μην γίνει πρέπει να αντιμετωπισθούν όσα αναφέρθηκαν στο διάστημα της συζήτησης.
