Μετά από 33 “πέτρινα” χρόνια, η “Βασίλισσα” του ιταλικού ποδοσφαιρικού νότου, είναι έτοιμη να φορέσει ξανά το στέμμα.
Η Νάπολι προσπάθησε αρκετές φορές να κάνει την “ποδοσφαιρική επανάσταση” στην Ιταλία, απογειώθηκε με τον Ντιέγκο Μαραντόνα, αλλά μετά τις κατακτήσεις δύο Πρωταθλημάτων το 1987 και το 1990 (νταμπλ το 1987), δεν κατάφερε να ανέβει ποτέ ξανά στην κορυφή του Καμπιονάτο, παρότι συχνά τα τελευταία χρόνια διεκδικούσε τον τίτλο από τη Γιουβέντους, την Ίντερ και τη Μίλαν και κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας το 2012, το 2014 και το 2020.
Πριν τη “χρυσή ομάδα” του Μαραντόνα, για τους Ναπολιτάνους το Μιλάνο, το Τορίνο και η Ρώμη ήταν ανυπέρβλητα εμπόδια (2η θέση το 1968 και το 1975, 3η το 1934, το 1966, το 1971, το 1974, το 1981 και το 1986, 4η το 1953, το 1958, το 1967 και το 1982).
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα για τους Ναπολιτάνους. Οι “απόγονοι” του Ντιεγκίτο, δε θα επανέλθουν απλώς στην κορυφή, αλλά θα πετύχουν το στόχο τους με επιβλητικό τρόπο. Με πρωταγωνιστές τον 24χρονο Νιγηριανό επιθετικό Βίκτορ Όσιμεν (19 γκολ σε 20 ματς στο εφετινό Πρωτάθλημα) και τον 22χρονο Γεωργιανό Κβίτσα Κβαρατσχέλια (9 γκολ και 10 ασίστ σε 20 ματς).
Στο ξεκίνημα της σεζόν 1989-1990, οι δύο ιστορικές ομάδες του Μιλάνο εμφανιζόταν ως τα μεγάλα φαβορί. Η Μίλαν των Ολλανδών Μάρκο Φαν Μπάστεν, Ρουντ Γκούλιτ, Φρανκ Ράικαρντ και η Ίντερ των Γερμανών Λόταρ Ματέους, Γιούργκεν Κλίνσμαν και Αντρέας Μπρέμε, δεν άφηναν πολλά περιθώρια στη Νάπολι, που προέρχονταν πάντως από την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1989. Τη χρονιά που και οι τρεις ευρωπαϊκές κούπες κατέληξαν σε ιταλικά χέρια (Μίλαν, Σαμπντόρια, Γιουβέντους) η Νάπολι έκανε την υπέρβασή της, παρότι είχε πολλά ζητήματα να λύσει. Το σημαντικότερο όλων ήταν αυτό του ηγέτη της Ντιέγκο Μαραντόνα που είχε διαταραγμένες σχέσεις με τη διοίκηση της ομάδας και πολλά μπλεξίματα με το νόμο (σχέσεις με τη μαφία, ναρκωτικά, φοροδιαφυγή).
Οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για τους «μπλε», αλλά τα κατάφεραν βελτιώνοντας θεαματικά την εικόνα τους όταν ο Ντιέγκο προσηλώθηκε στον μεγάλο στόχο (λίγους μήνες πριν το αξέχαστο Μουντιάλ του 1990, που δίχασε τους Ιταλούς). Μετά την ήττα από τη Σαμπντόρια, η Νάπολι ήθελε μόνο νίκες στις τελευταίας πέντε αγωνιστικές για να επικρατήσει της Μίλαν. Με τον Μαραντόνα ασταμάτητο οι «μπλε» πέτυχαν το στόχο τους και νικώντας στις 29 Απριλίου 1990 τη Λάτσιο με 1-0 (7΄ Μπαρόνι) κατέκτησαν τον τίτλο για δεύτερη φορά στην ιστορία τους. Η Νάπολι έφτασε στους 51 βαθμούς, η Μίλαν είχε 49, η Ίντερ και η Γιουβέντους από 44, η Σαμπντόρια 43 και η Ρόμα 41.
Γκολκίπερ των Πρωταθλητών ήταν ο Τζουλιάνο Τζουλιάνι (32 συμμετοχές). Στην άμυνα έπαιξαν ο Μάρκο Μπαρόνι (33 συμμετροχές – 2 γκολ), ο Τζιοβάνι Φραντσίνι (26-3), ο Τσίρο Φεράρα (33-0), ο Τζιανκάρλο Κοραντίνι (28-2), ο Αλεσάντρο Ρένικα (8-1), ο Τεμπάλδο Μπιλιάρντι (7-0) και ο Μάσιμο Ταραντίνο (1-0).
Στη μεσαία γραμμή ο Ντιέγκο Μαραντόνα (28-16), ο Ρικάρντο Μπρίτο Αλεμάο (27-2), ο Φερνάντο Ντι Νάπολι (32-0), ο Μάσιμο Κρίπα (32-4), ο Λούκα Φούζι (29-2), ο Μάσιμο Μάουρο (30-1) και ο Αντόνιο Μπουτσιαρέλι (2-0).
Στην επίθεση ο Αντόνιο Καρέκα (22-10), ο Αντρέα Καρνεβάλε (31-8), ο Τζιανφράνκο Ζόλα (18-2) και ο Μαουρίτσιο Νέρι (3-0).
Προπονητής των Πρωταθλητών ήταν ο Αλμπέρτο Μπιγκόν, που τον Νοέμβριο του 1999 κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού, αλλά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη σεζόν.//
