Μελέτες δείχνουν ότι τα μωρά έχουν βιολογική προδιάθεση για γλυκές γεύσεις πριν καν γεννηθούν. Και υπάρχει λόγος για αυτό. Ενώ μπορεί να συσχετίσετε τη γλυκύτητα με το junk food με πρόσθετα ζάκχαρα, η ζάχαρη είναι μια εύκολη μορφή ενέργειας που χρειάζονται τα μικρά παιδιά.
Εκτός από το ότι σημαίνει θερμίδες και υδατάνθρακες, η γλυκύτητα είναι ένα κυρίαρχο γευστικό σήμα για το ανθρώπινο γάλα. Έτσι, η λαχτάρα ενός βρέφους για γλυκύτητα το κάνει να του αρέσει το μητρικό γάλα. Αλλά τα παιδιά δεν ξεπερνούν αυτή την προτίμηση μόλις φύγουν από τη βρεφική ηλικία. Σε όλη την παιδική ηλικία, τα παιδιά έλκονται προς τη γλυκύτητα, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει την προτίμηση ενός μικρού παιδιού για γλυκές τροφές, όπως φρούτα, χυμούς ή αρωματισμένο γιαούρτι.
Τι γίνεται όμως με άλλες αγαπημένες γεύσεις των παιδιών που δεν είναι γλυκές, όπως τυρί, κοτομπουκιές ή hot dog; Μέρος της απήχησης αυτής θα μπορούσε να αφορά την αλμυρή τους γεύση. Τα παιδιά προτιμούν υψηλότερη συγκέντρωση αλατιού από τους ενήλικες. Αυτό επίσης εξυπηρετεί έναν εξελικτικό σκοπό, καθώς η αλμύρα είναι ένα σήμα για πρωτεΐνη. Επιπλέον, είναι ένα μέταλλο που χρειάζεται το σώμα μας για να λειτουργήσει.
Από την άλλη πλευρά, η προδιάθεση θα μπορούσε να υπάρχει πίσω και από την απροθυμία των παιδιών να φάνε λαχανικά, τα οποία μερικές φορές έχουν μια πικρή γεύση. Κι αυτό διότι στη φύση τα πικρά τείνουν να είναι δηλητηριώδη.
Η ύπαρξη αυτών των προδιαθέσεων, όπως γίνεται αντιληπτό, βοηθά στην επιβίωση.
Συντελεστής υφής και χρώματος στις προτιμήσεις των τροφών
Φυσικά, η γεύση δεν είναι ο μόνος παράγοντας που επηρεάζει τις διατροφικές επιλογές του παιδιού. Αν και έχουν ερευνηθεί λιγότερο, η υφή και το χρώμα μιας τροφής μπορεί επίσης να παίξουν κάποιο ρόλο. Τα παιδιά είναι από τη φύση τους νεοφοβικά, που σημαίνει ότι φοβούνται τα νέα τρόφιμα. Σε ήπιο βαθμό, αυτό είναι καλό, επειδή η εν λόγω παρόρμηση τα αποτρέπει να καταναλώσουν άγνωστα τρόφιμα που θα μπορούσαν να είναι δηλητηριώδη.
Έτσι, μια γλοιώδης, τραγανή ή ανομοιόμορφη υφή (βλέπε γιαούρτι με κομμάτια φρούτων) μπορεί να σηκώσει τις «κόκκινες σημαίες» ενός παιδιού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η απάντηση έχει και πάλι σχέση με τη βιολογία: Μια περίεργη υφή μπορεί να είναι ένα «σήμα» ότι η τροφή που ετοιμαζόμαστε να καταναλώσουμε θα μπορούσε να έχει μολυνθεί. Αυτό θα μπορούσε να κάνει την αφύσικα λεία υφή των επεξεργασμένων κρεάτων, όπως οι κοτομπουκιές ή τα hot dog, πιο ελκυστική από τη λιγότερο προβλέψιμη συνοχή ενός πραγματικού στήθους κοτόπουλου ή ενός κομματιού χοιρινού κρέατος.
Το χρώμα επίσης μπορεί να είναι ένα σημαίνον. Τα παιδιά μπορεί να δείχνουν προτίμηση σε λευκές τροφές, όπως ρύζι, απλά ζυμαρικά ή ψωμί, επειδή τα θεωρούν «ασφαλή». Όσον αφορά το γιατί τα παιδιά αγαπούν το έντονο πορτοκαλί και το κίτρινο των επεξεργασμένων τυριών, οι τροφές που είναι κίτρινες έχει αποδειχθεί ότι κάνουν τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους.
