Σύμφωνα με τη μελέτη Global Burden of Disease του Αμερικανικού Ινστιτούτου μετρήσεων και αξιολόγησης υγείας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet, το Παγκόσμιο προσδόκιμο ζωής αναμένεται να αυξηθεί έως το 2050 κατά 4,9 έτη για τους άνδρες και 4,2 έτη για τις γυναίκες.
Η αύξηση αυτή αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη στις χώρες με το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής, συμβάλλοντας στη σύγκλιση της αύξησης του προσδόκιμου ζωής μεταξύ των γεωγραφικών περιοχών. Αυτή η τάση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε μέτρα δημόσιας υγείας που έχουν αποτρέψει και βελτιώσει τα ποσοστά επιβίωσης για καρδιαγγειακές παθήσεις, Covid-19 και διάφορες μολυσματικές ασθένειες σε μητέρες και νεογέννητα.
Το Παγκόσμιο προσδόκιμο ζωής προβλέπεται να αυξηθεί από το 2022 σε 73,6 χρόνια το 2050 σε 78,1 χρόνια. Το Παγκόσμιο προσδόκιμο υγιούς ζωής, ο μέσος αριθμός ετών που ένα άτομο μπορεί να ζήσει υγιές, αναμένεται να αυξηθεί το 2022 από 64,8 χρόνια το 2050 σε 67,4 χρόνια.
Η έκθεση διαπιστώνει επίσης ότι η συνεχιζόμενη μετατόπιση της επιβάρυνσης από μεταδοτικές σε μη μεταδοτικές ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο καρκίνος, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και ο διαβήτης, καθώς και η έκθεση σε παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με αυτές τις ασθένειες όπως η παχυσαρκία, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα και η βέλτιστη διατροφή θα έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην επιβάρυνση της νόσου της επόμενης γενιάς. Καθώς το βάρος τη ςασθένειας συνεχίζει να μετατοπίζεται σε αυτές τις ασθένειες, περισσότεροι άνθρωποι αναμένεται να ζήσουν περισσότερο, αλλά τα χρόνια της ασθένειας θα είναι μεγαλύτερα.
Στην πραγματικότητα, μια άλλη μελέτη των παραγόντων κινδύνου, που δημοσιεύθηκε επίσης στο “The Lancet”, διαπίστωσε αύξηση κατά 50% του συνολικού αριθμού των ετών που χάθηκαν λόγω ασθένειας που σχετίζεται με μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου και πρόωρου θανάτου (Daly) το 2000.
Οι ερευνητές μελέτησαν επίσης εναλλακτικά σενάρια, εάν διάφορες παρεμβάσεις δημόσιας υγείας θα μπορούσαν να εξαλείψουν την έκθεση σε μια σημαντική ομάδα παραγόντων κινδύνου. Ο προβλεπόμενος αντίκτυπος είναι ισχυρότερος με βελτιώσεις στα σενάρια κινδύνου που σχετίζονται με παράγοντες συμπεριφοράς και τρόπου ζωής και ισχυρότερος από το βασικό σενάριο έως το 2050, με μείωση κατά 13,3% του χαμένου χρόνου λόγω επιδείνωσης της υγείας και πρόωρου θανάτου.
