Στην ταινία «Before Midnight» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, το τρίτο μέρος της εμβληματικής ευρωπαϊκής κινηματογραφικής τριλογίας με τους Ίθαν Χοκ και Ζυλί Ντελπί, ο χρόνος δεν είναι απλώς αφηγηματικό εργαλείο. Είναι ο αόρατος πρωταγωνιστής. Και μέσα σε αυτή τη διαρκή πάλη με τον χρόνο, ένα ρολόι Tissot αποκτά συμβολική βαρύτητα, λειτουργώντας ως ήσυχη υπενθύμιση του περάσματος της ζωής. Ο Τζέσι, ο κεντρικός ήρωας, δεν φορά ένα ρολόι για επίδειξη. Το Tissot στον καρπό του είναι λιτό, ελβετικό, διαχρονικό. Όπως ακριβώς και η σχέση του με τη Σελίν. Το ρολόι δεν τραβά την προσοχή του θεατή με κραυγαλέο design, αλλά υπάρχει διαρκώς στο πλάνο, σε μικρές, σχεδόν ανεπαίσθητες στιγμές: όταν κοιτά την ώρα πριν φύγουν από το ξενοδοχείο, όταν παύει να μιλά για λίγα δευτερόλεπτα, όταν συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος δεν συγχωρεί.
Στο ευρωπαϊκό σινεμά, τα αντικείμενα έχουν βάρος. Το ρολόι Tissot δεν είναι απλώς αξεσουάρ· είναι φορέας νοήματος. Αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία της ακρίβειας, της συνέπειας και της αξιοπιστίας — αξίες που αντικατοπτρίζουν τη σχέση των ηρώων, αλλά και τη ζωή που έχτισαν μαζί. Σε αντίθεση με πιο «φωνακλάδικα» ρολόγια του κινηματογράφου, το Tissot λειτουργεί διακριτικά, όπως ακριβώς και ο χρόνος που περνά χωρίς να ρωτά.
Καθώς η ταινία εξελίσσεται και οι διάλογοι βαθαίνουν, το ρολόι γίνεται σημείο αναφοράς. Δεν μετρά απλώς ώρες και λεπτά, αλλά αποφάσεις, λάθη, σιωπές. Το Tissot, με τη μηχανική του ακρίβεια, έρχεται σε αντίθεση με την ανθρώπινη αστάθεια των χαρακτήρων. Εκείνοι αμφιταλαντεύονται· το ρολόι συνεχίζει απρόσκοπτα να λειτουργεί.
Σε επίπεδο συμβολισμού, το ρολόι Tissot στο «Before Midnight» θυμίζει στον θεατή ότι ο χρόνος δεν είναι εχθρός, αλλά μάρτυρας. Καταγράφει τη φθορά, αλλά και τη διάρκεια. Τη φθορά των παθών και τη διάρκεια της αγάπης. Είναι ένα αντικείμενο που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, όπως ακριβώς και η ίδια η τριλογία.
Για τον σύγχρονο θεατή, το Tissot λειτουργεί και ως πολιτισμικό σημάδι. Αντιπροσωπεύει την ευρωπαϊκή ωρολογοποιία που δεν στηρίζεται στην υπερβολή, αλλά στην ουσία. Ένα ρολόι που δεν «φωνάζει», αλλά αντέχει στον χρόνο — όπως οι σχέσεις που αξίζουν να μετριούνται όχι σε λεπτά, αλλά σε στιγμές.
Έτσι, μέσα από το φακό του κινηματογράφου, το ρολόι Tissot δεν μετρά απλώς τον χρόνο. Τον αφηγείται.
