Η ώρα για το τελευταίο Grand Slam της χρονιάς έφτασε και το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο παγκόσμιο τένις, καθώς και όσα έχουν συμβεί το προηγούμενο χρονικό διάστημα, υπόσχεται ένα US Open γεμάτο συγκινήσεις και συνταρακτικές εξελίξεις. Οι τρεις κορυφαίοι τενίστες του κόσμου, που αποτελούν και τα μεγαλύτερα φαβορί, έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από πολύ ιδιάιτερες προκλήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο θα ανταποκριθούν, αλλά και ο τρόπος με τον οπoίο θα επiχειρήσουν οι επίδοξοι μηνστήρες να εκμεταλλευτούν τις δικές τους ευκαιρίες, θα ορίσουν τη μοίρα του τουρνουά.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε δικαιωματικά από τον Γιανίκ Σίνερ, όχι επειδή είναι το νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, ούτε επειδή πήρε το τελευταίο σημαντικό τρόπαιο, στο αρκετά περίεργο τουρνουά του Σινσινάτι, αλλά γιατί αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο των τελευταίων ημερών, λόγω της υπόθεσης ντόπινγκ με την οποία συνδέθηκε και τελικά αθωώθηκε.
Την ίδια στιγμή, πολλοί αντίπαλοί του και άνθρωποι του αθλήματος πήραν τη δική τους θέση, με αρκετές απόψεις να εκφράζονται. Η κατάσταση αυτή είναι πρωτόγνωρη για τον Σίνερ, αφού πρόκειται για έναν νεαρό αθλητή που από την πρώτη μέρα της επαγγελματικής του πορείας επιδεικνύει άριστη συμπεριφορά και χαίρει καθολικής αποδοχής και συμπάθειας από κοινό και αντιπάλους. Παρ’ ότι δήλωσε πως η υπόθεση αυτή βρισκόταν σε εξέλιξη για μήνες στα παρασκήνια, πάντα η δημοσιοποίηση μιας τέτοια κατάστασης είναι πιθανό να δημιουργήσει επιπρόθεστη πίεση, ιδιαίτερα σε έναν άνθρωπο που δεν είναι συνηθισμένος στη διαχείριση τέτοιων συνθηκών.
Και αυτό είναι ένα γεγονός που ήρθε να προστεθεί στη λίστα όσων ενδέχεται να ασκήσουν πίεση στον Ιταλό στη διάρκεια του τουρνουά. Αρχικά, αποτελεί ευχή όλων το σώμα του, και συγκεκριμένα το δεξί του ισχίο, που τον ταλαιπωρεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον τελευταίο καιρό, να αντέξει και να του επιτρέψει να βρεθεί στο 100% της απόδοσής του καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και καθαρά αγωνιστικοί λόγοι που καθιστούν το επερχόμενο US Open κομβικό για τον Σίνερ. Οι λόγοι αυτοί σχετίζονται με το rivalry που θέλει να χτίσει απέναντι στον Κάρλος Αλκαράθ και για να τους κατανοήσουμε αρκεί μια πολύ σύντομη αναδρομή στο 2024.
Αρκεί δηλαδή, να θυμηθούμε το τρομακτικό αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσίασε και την αγωνιστική κυριαρχία που επέβαλε για το πρώτο εξάμηνο του έτους, με την κατάκτηση του Αυστραλιανού Όπεν, του παρθενικού του Grand Slam, να του δίνει τεράστια αυτοπεποίθηση και ορμή.
Οι ισορροπίες, όμως, μεταβλήθηκαν απότομα, με αρχή ένα πολύ συγκεκριμένο παιχνίδι.
Ο Σίνερ βρέθηκε, στο τέλος του Μαΐου, αντιμέτωπος με τον Κάρλος Αλκαράθ στον ημιτελικό του Roland Garros. Και δε θα μπορούσε να φανταστεί ιδανικότερο ξεκίνημα στο μεγάλο εκείνο παιχνίδι, όταν πήρε δια περιπάτου το πρώτο σετ με 6-2, και προηγήθηκε με 2-0 στο δεύτερο (παίρνοντας 8 από τα 10 πρώτα games του αγώνα), με τον Ισπανό να μοιάζει σκιά του εαυτού του.
Ο Αλκαράθ ξύπνησε, ισοφάρισε σε 1-1 σετ, και παρ’ ότι βρέθηκε ξανά πίσω με 2-1, κατάφερε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή, όντας πιο αποτελεσματικός στα κρίσιμα σημεία, σε μια αναμέτρηση που η αλήθεια είναι πως σε ποιοτικό επίπεδο δε δικαίωσε τις τεράστιες (δικαιολογημένα) προσδοκίες που τη συνόδευαν.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά, με τον Αλκαράθ να κάνει μια επίδειξη δύναμης στο επόμενο διάστημα και να κατακτά, μετά το Roland Garros, και το Wimbledon, με απόλυτα επιβλητικό τρόπο. Με αυτήν την εξέλιξη, η μεταξύ τους διαφορά στα Grand Slam αυξήθηκε στα τρία (ένα εναντίον τεσσάρων), με τον σχεδόν δύο χρόνια μεγαλύτερο Σίνερ να μοιάζει, σε πρώτη φάση, να μένει πίσω σε σχέση με τον φίλο και μεγάλο του αντίπαλο.
Στη συνέχεια, μία ίωση στέρησε από τον Σίνερ τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ο Αλκαράθ μπήκε ως το φαβορί, κάνοντας πράγματι “βόλτα” μέχρι τον τελικό. Υπολόγιζε, όμως, χωρίς το μεγαλύτερο ίσως φυσικό και πνευματικό “τέρας” που έχει δει ποτέ το άθλημα, τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Ο Σέρβος, που τον Ιούνιο αποσύρθηκε από το Roland Garros για να μπει στο χειρουργείο και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στο γόνατό του, κατήργησε κάθε χρονοδιάγραμμα και κάθε λογική και επέστρεψε ταχύτατα, για να παλέψει και να κυνηγήσει λυσσαλέα το μοναδικό του απωθημένο, ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Η εικόνα του τελικού του Wimbledon απέναντι στον Αλκαράθ, αποτέλεσε ομολογουμένως μια απότομη προσγείωση και δημιούργησε μια απορία για το πώς θα καταφέρει ο Τζόκοβιτς να τον αντιμετωπίσει. Μια απορία, βέβαια, που αφορούσε μόνο τους… κοινούς θνητούς, γιατί ο Σέρβος βρήκε την απάντηση και στον τελικό του Ολυμπιακού τουρνουά παρουσίασε μια από τις κορυφαίες εποποιίες του και βίωσε την απόλυτη λύτρωση.
Από εκείνο το απόγευμα στο Philippe Chatrier, ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν έχει πατήσει ξανά σε κορτ, επιλέγοντας να ξεκουραστεί και να ετοιμαστεί για μια ακόμη υπέρβαση που μόνο αυτός μπορεί να καταφέρει.
Αυτός που προσπάθησε να αναρρώσει από εκείνη τη μυθική μάχη και να αγωνιστεί ξανά, ήταν ο Κάρλος Αλκαράθ, για να ζήσει έναν πραγματικό εφιάλτη. Ο Ισπανός γνώρισε την ήττα στο πρώτο του ματς στο Σινσινάτι (στον δεύτερο γύρο) από τον 38χρονο Μονφίς, σε ένα παιχνίδι που χαρακτήρισε ως το χειρότερο της καριέρας του και στο οποίο για πρώτη φορά έσπασε τη ρακέτα του. Μένει να δούμε αν αυτή η οδυνηρή εμπειρία λειτούργησε αναζωογονητικά ή επιβαρυντικά για τον 21χρονο.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, το μέγεθος της δοκιμασίας για τους τρεις “μονομάχους” του παγκόσμιου τένις, όπως και το πόσο σπουδαίο και συναρπαστικό θα είναι το US Open που αρχίζει. Υπάρχουν ακόμη ορισμένες λεπτομέρεις που μπορεί να αποβούν καθοριστικές, όπως για παράδειγμα το ομολογουμένως ευνοϊκό για τον Τζόκοβιτς ταμπλό, ή το πρόσωπο που θα δείξουν οι τρομερά επικίνδυνοι Μεντβέντεφ και Ζβέρεφ, τις οποίες θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στη διάρκεια του τουρνουά.
Επιμέλεια: Ανδρέας Φούντας
