Υπενθυμίζεται πως η εισαγγελέας εχθές άσκησε στην κατηγορουμένη ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
«Δεν ήθελα να σκοτώσω το παιδί μου», έχει δηλώσει η 37χρονη, ενώ σύμφωνα με τον συνήγορό της, δεν έχει αντιληφθεί την πράξη της. Μαρτυρίες μάλιστα αναφέρουν πως αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχολογικής φύσεως.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η 37χρονη πρόκειται να δώσει στις δικαστικές Αρχές στοιχεία που αφορούν την ψυχική της υγεία, καθώς είχε νοσηλευτεί στο παρελθόν.
Η γυναίκα κρατείται στο Αστυνομικό Τμήμα της Βέροιας, ενώ είχε ζητήσει να μεταφερθεί σε νοσοκομείο για να της χορηγηθεί ειδική φαρμακευτική αγωγή.
Έξω από τα δικαστήρια βρέθηκαν ο πατέρας του βρέφος και οι συγγενείς του, οι οποίοι αποδοκίμασαν την 37χρονη. Λίγο νωρίτερα ο πατέρας του βρέφους υπέβαλε μήνυση σε βάρος της 37χρονης και της οικογένειάς της, καθώς δύο ημέρες νωρίτερα δεν τον είχαν αφήσει να πάει στην κηδεία του ίδιου του του παιδιού.
Από τι πέθανε το βρέφος
Κάταγμα κρανίου και πολλαπλές θλαστικές κακώσεις τόσο στο πρόσωπο όσο και στη στοματική κοιλότητα «έδειξε» η ιατροδικαστική έρευνα που διενεργήθηκε στο 6 μηνών βρέφος.
Κατά πληροφορίες, εκτός από τα χέρια η κατηγορούμενη φαίνεται ότι χτυπούσε το βρέφος ακόμα και με το μπιμπερό στο στόμα.
«Ουδέποτε διανοήθηκα ότι θα μπορούσε να βλάψει τα παιδιά»
Στο MEGA μίλησε και ο πρώτος σύζυγος της βρεφοκτόνου που όπως είπε δεν πίστευε ότι θα βλάψει τα παιδιά της.
«Ουδέποτε διανοήθηκα ότι θα μπορούσε να βλάψει τα παιδιά της. Στη διάρκεια του γάμου μας δεν υπήρχαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Οι σχέσεις μας στην ανατροφή των παιδιών μας ήταν άριστες και το διαζύγιό μας ήταν συναινετικό. Είχα διαρκή επικοινωνία με τα παιδιά μου», είπε αρχικά.
«Το μόνο που με απασχολεί τώρα, είναι η ανάληψη της επιμέλειας των παιδιών μου, γιατί πρέπει να απομακρυνθούν από τον τόπο των τραγικών γεγονότων. Ήδη χάθηκε μια αθώα ψυχούλα. Πρέπει τώρα να προστατευθούν τα δυο μου παιδιά», προσέθεσε.
Στο MEGA μίλησε και η γιαγιά του παιδιού.
«Η κοπέλα εδώ που ήταν και χτυπούσε και έβριζε. Δεν ήταν καλά. Μόλις γέννησε έκατσε εδώ 40 ημέρες και αυτό με το ζόρι. Δεν καθόταν, δεν ξέρω, τι να πω; Και της έλεγα κάνε υπομονή κάτσε εδώ πέρα, αυτή από το δικό της μέρος δεν έφευγε. Το μωρό πόσο το αγάπησα και πόσο το κοίταξα 40 ημέρες και αυτή και το μωρό και πάλι έβριζε και πάλι χτυπούσε, να την νταντεύω σαν να είναι δικό μου παιδί και το μωρό να το κρατάω αγκαλιά και να λέω: ‘το μωρό μας, το μωρό μας’. Αλλά αυτή από το δικό της… τίποτα».
