Η ανταλλαγή άμεσων μηνυμάτων μέσω εφαρμογών είναι μια τακτική που αγαπήθηκε περισσότερο από ποτέ μέσα στην καραντίνα.
Ειδικά κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, όπου όλοι μοιράζονταν την αγωνία για αυτή την νέα και άγνωστη απειλή, εφαρμογές όπως το Messenger, το Viber και το Whatsapp μας βοηθούσαν να αλληλουποστηριχθούμε, να εκτονώσουμε τα άγχη μας και να περιορίσουμε έστω και λίγο την αίσθηση της απομόνωσης.
Σε έρευνα που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο με παραπάνω από 1.300 ενήλικες συμμετέχοντες από τις ΗΠΑ, παρατηρήθηκε πως η ψηφιακή επικοινωνία με κάθε πιθανό μέσο αυξήθηκε δραματικά εξαιτίας του κορωνοϊού, με τα άμεσα μηνύματα στην πρώτη θέση, η χρήση των οποίων αυξήθηκε κατά 43%.
Η εφαρμογή WhatsApp κοινοποίησε, επίσης, την αύξηση των χρηστών της κατά 40% μέσα στον τελευταίο χρόνο.
Παρά το γεγονός ότι, μέσα στην ατυχή συγκυρία του κορωνοϊού, η διαθεσιμότητα τέτοιων μέσων αποτελεί τύχη, ψυχιατρικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η ανεξέλεγκτη χρήση τους αυξάνει τα επίπεδα του στρες που βιώνουμε καθημερινά.
«Ένας από τους λόγους που τέτοιες εφαρμογές μας αγχώνουν είναι ότι μας δημιουργούν την επίπλαστη ανάγκη να διαβάζουμε τα πάντα και να ανταποκρινόμαστε σε πραγματικό χρόνο», λέει ο Elias Aboujaoude, ψυχίατρος από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.
«Το να μην ανταποκρινόμαστε άμεσα μας δίνει την εντύπωση του ότι «μένουμε πίσω» στις εξελίξεις και σπάμε τους κανόνες της διαδικτυακής επικοινωνίας».
Πριν το λοκντάουν, η αυξημένη μας κινητικότητα μέσα στην μέρα και οι εκτός σπιτιού υποχρεώσεις μας μάς έδιναν καλύτερη δικαιολογία όσον αφορά την μη συνέπειά μας στην διαδικτυακή επικοινωνία.
Τώρα, φαίνεται πως έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε, νιώθουμε μεγαλύτερη υποχρέωση να απαντάμε «στην ώρα μας», μην έχοντας κάποια αρκετά καλή δικαιολογία για την πολύωρη απουσία μας.
Εκτός αυτού, η σωρεία αρνητικών ειδήσεων και μηνυμάτων με αρνητική συναισθηματική φόρτιση, στην οποία εκτιθέμεθα κάθε μέρα, φαίνεται πως μας έχει δημιουργήσει μια «παβλοφική» στρεσογόνο αντίδραση στο άκουσμα κάθε νέας ειδοποίησης.
Έχοντας συνδυάσει στο μυαλό μας την εμφάνιση ή το άκουσμα των ειδοποιήσεων με μια πιθανώς κακή είδηση, αντιδρούμε, όπως φαίνεται, με αυξημένη αγωνία κάθε φορά που λαμβάνουμε ένα νέο μήνυμα, ακόμα και αν προέρχεται από άτομα με τα οποία οι συζητήσεις μας δεν είναι κατεξοχήν «σοβαρές».
Η λύση σε όλο αυτό είναι απλή. Όσο και αν μας είναι δύσκολο, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πότε ο φόρτος των μηνυμάτων που λαμβάνουμε μας γίνεται μη διαχειρίσιμος και να απενεργοποιήσουμε, όπου μπορούμε, τις ηχητικές- τουλάχιστον- ειδοποιήσεις που τα συνοδεύουν.
Το να επιστρέφουμε σε μια συνομιλία όταν νιώθουμε έτοιμοι να το κάνουμε σημαίνει ότι σταδιακά θα την αποφορτίσουμε από το άγχος με την οποία την έχουμε συνδυάσει στο μυαλό μας.
Ακόμα και η προσωρινή αποχώρηση από συνομιλίες με τους φίλους μας φαίνεται πως μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία μας- αφού, στην τελική, εάν εξηγήσουμε τους λόγους, οι πραγματικοί φίλοι θα καταλάβουν.
ΠΗΓΗ: BBC , eleftherostypos.gr
