Η Ήπειρος είναι γνωστή για την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των περίφημων και ξακουστών μαστόρων της, με τα πέτρινα σπίτια των χωριών και τα διάσπαρτα γεφύρια σε όλη την έκτασή της να αποτελούν τα πιο αναγνωρίσιμα έργα τους.
Ανάμεσα σε αυτά και το γεφύρι της Αρίστης, ακριβώς μετά το ομώνυμο χωριό στο δρόμο προς τα χωριά Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο. Το μονότοξο γεφύρι κατασκευάστηκε το 1923 από τσιμέντο καθώς το προηγούμενο πέτρινο κατάρρευσε, με έξοδα της τότε κοινότητας Πάπιγκου και των κατοίκων της, με τους περισσότερους να το γνωρίζουν ως «Γέφυρα της Αρίστης».
Σε ακτίνα περίπου τριών χιλιομέτρων το μεγαλείο της φύσης που χαρακτηρίζει την περιοχή μαγεύει τον επισκέπτη, με τα νερά του ποταμού Βοϊδομάτη να προσδίδουν στο ήδη μαγευτικό τοπίο επιπλέον «πόντους».
Από τις πιο χαρακτηριστικές διαδρομές που μπορεί να επιλέξει ο επισκέπτης της περιοχής το μονοπάτι μήκους 5,3 χλμ. δίπλα ακριβώς στο ποτάμι, που ξεκινάει από τη Γέφυρα Αρίστης και καταλήγει στη Γέφυρα Κλειδωνιάς του 1853, με εμφανή σηματοδότηση και αρκετά βατή διαδρομή.
Κατά μήκος της διαδρομής, με φυσικό φόντο την επιβλητική Αστράκα και τα γύρω βουνά, ένα μικρό πλατανόδασος, η βυζαντινή μονή των Αγίων Αναργύρων, που χρονολογείται από το 1658, και η θέση «Κλειδί» -εδώ έχουν εντοπιστεί ανθρώπινα ευρήματα από την παλαιολιθική εποχή- κλέβουν τις εντυπώσεις. Πρόκειται μάλιστα για το μονοπάτι που για αιώνες συνέδεε τα Ζαγόρια με τις υπόλοιπες περιοχές.
