Σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Κορδάτο, η ονομασία του είναι παράφραση της λέξης χρυσός. Και πράγματι, το τοπίο που το περιβάλλει με τις οξιές, τις καστανιές και κάθε λογής δέντρα σε συνδυασμό με τη θέα, αλλά και την παραδοσιακή μορφή του που μένει αναλλοίωτη στο χρόνο, το κάνουν να μοιάζει με ένα μέρος σκέτο… χρυσάφι.
Η βόλτα στα πλακόστρωτα καλντερίμια του Κισσού, ανάμεσα στα παλιά αρχοντικά και τις εκκλησίες προσφέρει στον επισκέπτη μία ευκαιρία να αποδράσει από την καθημερινότητα και να συλλέξει υπέροχες εικόνες ενός γραφικού τόπου.
Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει μια από τις πιο ιστορικές εκκλησίες ολόκληρου του Πηλίου, η Αγία Μαρίνα. Πρόκειται για μία τρίκλιτη βασιλική του 1650, η οποία ανακαινίστηκε το 1745 και αγιογραφήθηκε από το λαϊκό ζωγράφο Παγώνη. Στην πλατεία θα δείτε επίσης την προτομή του Ρήγα Φερραίου ο οποίος μαθήτευσε στην Ζαγορά και πρωτοδίδαξε στον Κισσό.
Υπέροχες, όμως, είναι και οι εικόνες έξω από το χωριό, όπου η φύση έχει στήσει ένα απείρου κάλλους σκηνικό, με άφθονο πράσινο και γάργαρα νερά.
