«Ένα πρωί στα έξι μου ξύπνησα με κακό προαίσθημα, ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά, είδα τη θεία μου να μιλάει στο τηλέφωνο και μου είπε ψέματα. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε δυο λεπτά πριν φτάσει στο σπίτι, οδηγούσε και ένας μεθυσμένος πέρασε με κόκκινο και τον έριξε σε κολόνα, έτσι έφυγε.

Δεν είδα τη μητέρα μου να πενθεί, δεν έδειξε ποτέ μπροστά μας την οδύνη της για να μας προστατεύσει, για να μη νιώσουμε ανασφαλείς», είπε αρχικά η Νατάσα Καλογρίδη.

«Δεν πήγα στην κηδεία του πάτερα μου, συνέχισα να του γράφω Γράμματα κάθε μέρα, τα οποία έδινα στο θείο μου για να τα πάει υποτίθεται στο νοσοκομείο. Ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να θυμηθώ πως μάθαμε τελικά για το θάνατο του, πως μας το είπε η μητέρα μου, δεν το θυμάμαι.

Θυμάμαι ότι έβλεπα στο δρόμο ανθρώπους που έμοιαζαν στον πάτερα μου και έβαζα τα κλάματα χωρίς να το λέω στη μητέρα μου. Τον πάτερα μου πάντα τον νιώθω εδώ, είναι γύρω μου, με προστατεύει!», πρόσθεσε.



Πηγή