Ίσως έχετε δει την ταινία «21 γραμμάρια», ή ίσως την έχετε ακούσει.
Σύμφωνα με την υπόθεση, το βάρος που χάνει το ανθρώπινο σώμα τη στιγμή που πεθαίνει είναι 21 γραμμάρια και αντιστοιχεί στο βάρος της ψυχής που φεύγει από αυτό. Πρόκειται, δηλαδή, για το υποτιθέμενο βάρος που έχει η ψυχή και είναι ίδιο για όλες τις ψυχές, όλους τους ανθρώπους.
Ποια είναι η πραγματική ιστορία όμως πίσω από τα 21 γραμμάρια;
Στις 10 Απριλίου του 1901, ένα ασυνήθιστο πείραμα διεξήχθη στο Ντόρτσεστερ στην Μασαχουσέτη. Ο Δρ Ντάνκαν Μακ Ντούγκαλ επρόκειτο να αποδείξει ότι η ανθρώπινη ψυχή έχει μάζα και ως εκ τούτου είναι μετρήσιμη.
Ο Δρ MacDougall πραγματοποίησε αυτό το πείραμα σε έξι ασθενείς που είχαν τοποθετηθεί σε ειδικά κατασκευασμένες για το βάρος Fairbanks κλίμακες ακριβώςπριν από το θάνατό τους. Ο Δρ Μακ Ντούγκαλ ήθελε να εντοπίσει το βάρος κάθε σώματος πριν και μετά το θάνατο για να καθορίσει τις διαφορές που προέκυπταν από τις, για την εποχή, υψηλής ακρίβειας κλίμακες. Οι ασθενείς επιλέχθηκαν βάση του επικείμενου θανάτου τους. Χαρακτηριστικά, ήταν έξι ασθενείς που έπασχαν από φυματίωση, πέντεάνδρες και μία γυναίκα.
Η ομάδα των τεσσάρων άλλων γιατρών του Δρ Μακ Ντούγκαλ είχε την ευθύνη ώστε να μετρηθεί προσεκτικά το βάρος του πρώτου ασθενή πριν από το θάνατό του. Μόλις ο ασθενής πέθανε σημειώθηκε κατι πραγματικά ενδιαφέρον. Ο μηχανισμός μετρήσεως λειτούργησε απόλυτα και η απώλεια διαπιστώθηκε ότι ήταν τα τρία τέταρτα της ουγγιάς.
Το πείραμα συνεχίστηκε στην επόμενη ασθενή με τα ίδια αποτελέσματα . Ο Δρ MacDougall αισθάνθηκε ότι ήταν μπροστά σε κάτι το εξαιρετικό. Ένα απόσπασμα από την 11 Μαρ, 1907 New York Times συλλαμβάνει την ιστορική στιγμή :
» Τη στιγμή που η ζωή σταμάτησε οι κλίμακες τρελάθηκαν, ήταν σαν κάτι να είχε ξαφνικά αρθεί από το σώμα. Αμέσως όλες οι συνηθισμένες μειώσεις έγιναν για τη φυσική απώλεια βάρους και ανακαλύφθηκε ότι υπήρχε ακόμη μια πλήρης ουγγιά του βάρους να αγνοείται» .
Και οι πέντε γιατροί πήραν δικές τους μετρήσεις και έκαναν τις απαραίτητες συγκρίσεις στα αποτελέσματά τους. Δεν είναι πως όλοι οι ασθενείς έχασαν το ίδιο βάρος αλλά βάσει των μετρήσεων είχαν χάσει κάτι που δεν μπορούσε να εξηγηθεί. Δυστυχώς μόνο τέσσερα από τα έξι αποτελέσματα των ασθενών μπόρεσαν να μετρηθούν λόγω μηχανικών βλαβών ή εξαιτίας του ότι ο ασθενής πέθανε πριν από τον εξοπλισμό δοκιμής να είναι στη θέση του.
Αλλά τι γίνεται με την απώλεια βάρους; Πάντα ελήφθη υπόψη η απώλεια είτε του αέρα από τουςπνεύμονες είτε αυτή των σωματικών υγρών. Υπήρχε κάτι ακόμα όμως που δεν μπορούσε να εξηγηθεί, μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή συνέβη στην τρίτη ασθενή, η οποία διατήρησε ίδιο το βάρος της αμέσως μετά το θάνατο. Αλλά μετά από ένα λεπτό, έχασε περίπου μια ουγγιά του βάρους. Ο Μακ Ντούγκαλ εξήγησε τη διαφορά αυτή ως εξής :
«Πιστεύω πως σε αυτήν την περίπτωση ότι σε έναν φλεγματικό άνθρωπο αργής σκέψης και δράσης η ψυχή παρέμεινε στο σώμα μετά το θάνατο κατά το λεπτό που μεσολάβησε πριν από την ελευθερία του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να το υπολογίσουμε και είναι αυτό που θα περίμενε κανείς να συμβεί σε έναν άνθρωπο της ιδιοσυγκρασίας του συγκεκριμένου ατόμου».
Μετά το πείραμα και τη διαβούλευση με τους άλλους θεράποντες ιατρούς διαπιστώθηκε ότι η μέση απώλεια βάρους του κάθε ατόμου ήταν ¾ μιας ουγγιάς. Ο Δρ Μακ Ντούγκαλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη ψυχή ζύγιζε 21 γραμμάρια.
Διεξήγαγε επίσης το ίδιο πείραμα σε 15 σκυλιά. Τα πειράματα δεν έδειξαν καμία αλλαγή στο βάρος μετά από το θάνατό τους. Ο Μακ Ντούγκαλ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό μπορεί να σημαίνει πως μόνο οι άνθρωποι έχουν ψυχές .
Η. LAV . Αδελφοποίησης και ένας δάσκαλος φυσικής στο Λος Άντζελες στο Polytechnic High School, επιχείρησαν το ίδιο πείραμα σε ποντίκια το 1917. Το συμπέρασμά του ήταν σύμφωνο με εκείνο του Δρ MacDougall. Δεν υπήρχε απόκλιση του βάρους όταν οι ποντικοί πέθαναν.
Ο Δρ MacDougall ήταν ένας αξιοσέβαστος γιατρός του Haverhill και επικεφαλής της Εταιρείας Ερευνών που διέυθυνε τις εργασίες στον τομέα αυτό για έξι έτη πριν από το πείραμα. Αν και αυτό το πείραμα θα μπορούσε να θεωρηθεί ανήθικο στη σύγχρονη εποχή, εξακολουθεί να είναι μια ιδιαιτερότητα που πυροδοτεί όμως ακόμα πολλές επικρίσεις λόγω της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από διάφορους θρησκευτικούς κύκλους.
Ο Δρ MacDougall παραδέχθηκε ότι χρειαζόταν περισσότερη έρευνα να γίνει αλλά μετά από αυτά τα πειράματα, και έστρεψε τη προσοχή του στην απόκτηση της ικανότητας να φωτογραφίσει την ψυχή όπως έφευγε από το ανθρώπινο σώμα. Δυστυχώς μετά από τα πειράματά του για το βάρος της, παρέλειψε να θεσπίσει περαιτέρω επιστημονικές ανακαλύψεις. Απεβίωσε το 1920.
Σήμερα που οι ψηφιακές ζυγαριές ακριβείας μετρούν και χιλιοστά του γραμμαρίου ένα τέτοιο πείραμα θα έδινε αποτελέσματα με απίστευτη ακρίβεια. Ανεξάρτητα όμως από την σημαντικότητα τέτοιων ερωτημάτων που προσκρούουν στις πύλες του ανεξήγητου πιστεύω πως το πιο σημαντικο ερώτημα στην παρούσα εποχή είναι «Πόσο ζυγιζει ο καθενας μας την ζωη;»
