Πολλοί ξέρουν τον Αμερικανό τραγουδιστή Mike Posner για το τραγούδι «I Took A Pill In Ibiza», το οποίο παρέμεινε επί τέσσερις εβδομάδες στο Νο1, το 2016.
Φέτος, ωστόσο, το όνομά του κυκλοφόρησε για έναν άλλο, πολύ διαφορετικό λόγο. Υπάρχει και πάλι ένα τραγούδι στο προσκήνιο, αλλά αυτή τη φορά έχει από πίσω του μια πολύ προσωπική ιστορία, μια εσωτερική -και εξωτερική- αναμέτρηση και μια πορεία, κυριολεκτική και μεταφορική, πολλών χιλιομέτρων.
Μετά την απώλεια του πατέρα του από καρκίνο, πριν από δύο χρόνια, ο τραγουδιστής τα παράτησε όλα, τις παλιές του συνήθειες, τα «πάρε-δώσε» με ουσίες και αλκοόλ, και ξεκίνησε ένα ταξίδι, που τελικά θα του άλλαζε τη ζωή.
Όταν έγινε το πρώτο βήμα
Στις 15 Απριλίου, άρχισε να περπατά στο Asbury Park του Νιου Τζέρσι. Και δεν σταμάτησε μέχρι που έφτασε στον… Ειρηνικό Ωκεανό, έξι μήνες μετά. Θυμίζοντας κάτι από την πορεία που έκανε τρέχοντας ο Φόρεστ Γκαμπ, στην ομώνυμη ταινία. Μόνο που ο Mike την έκανε περπατώντας.
«Περπάτησα για να γίνω κάποιος για τον οποίο είμαι πραγματικά περήφανος» αφηγείται στο BBC. «Πριν φύγω, είχα την υποψία πως είχα κάποια περιορισμένη αλλά υπαρκτή δύναμη μέσα μου. Έκανα λάθος, είχα τεράστια δύναμη κρυμμένη».
Το ταξίδι του ποπ σταρ καταγράφηκε στο βίντεο του νέου του single «Live Before I Die», προϊόν συνεργασίας με τον Βρετανό παραγωγό Naughty Boy.
Ο Posner διένυσε 4.588 χιλιόμετρα. Ξυπνούσε στις 4 κάθε πρωί και κάποιες φορές περπατούσε πάνω από 48 χιλιόμετρα τη μέρα.
Στη διάρκεια του ταξιδιού του, τον δάγκωσε κροταλίας και χρειάστηκε να μεταφερθεί αεροπορικώς σε νοσοκομείο στο Κολοράντο, όπου τον προειδοποίησαν πως είναι πιθανό να χρειαστεί να γίνει ακρωτηριασμός του ποδιού του. Σαν από θαύμα όμως, μόλις τρεις εβδομάδες αργότερα συνέχισε την αποστολή του, επιστρέφοντας ακριβώς στο σημείο που την είχε διακόψει.
Η πιο δύσκολη μέρα και η κατάρρευση
Η πιο δύσκολη μέρα, όπως ο ίδιος λέει, ήταν τρεις μήνες μετά το ξεκίνημά του, όταν οι πλημμύρες στο Μιζούρι τον ανάγκασαν να αλλάξει δρόμο- με αποτέλεσμα να κινείται επί δύο ημέρες στη «λάθος» κατεύθυνση, προκειμένου να φτάσει στα σύνορα με το Κάνσας.
«Έλεγα στον εαυτό μου: ‘απλώς φτάσε στο Κάνσας’ κι αυτό ήταν οκ… Μέχρι που όντως έφτασα στο Κάνσας. Γιατί είχε φτιάξει την αίσθηση αυτού του ψεύτικου τερματισμού στο κεφάλι μου, ο εγκέφαλός μου νόμιζε πως όλα τελείωναν ενώ στην πραγματικότητα δεν ήμουν ούτε στα μισά» εξηγεί.
Η προοπτική του να σηκωθεί και να συνεχίσει το περπάτημα την επόμενη ημέρα, έχοντας διασχίσει αυτή την «εικονική» γραμμή τερματισμού, είχε τίμημα για την υγεία του.
«Το σώμα μου άρχιζε να διαλύεται» θυμάται. «Εάν δεν εστίαζα την προσοχή μου στο επόμενο βήμα κάθε φορά, το σώμα μου θα σταματούσε. Και ήμουν τόσο κουρασμένος που αυτό θα γινόταν».
Το σλόγκαν «keep going»
Όμως ο Posner έμεινε προσηλωμένος στο σλόγκαν του, που ήταν «keep going» (μην σταματάς). Και τις υπόλοιπες 186 ημέρες του ταξιδιού του έβαζε στόχο το επόμενο «σκαλοπάτι» και ποτέ ξανά γραμμή τερματισμού.
Καθώς συνέχιζε, καθώς το μούσι του φούντωνε, ο Posner γινόταν όλο και πιο δυνατός και συνήθιζε ολοένα και περισσότερο τη δύσκολη κατάστασή του. Άρχισαν να μην του αρέσουν οι πόλεις και τα προάστια, τον έκαναν να νιώθει κλειστοφοβία «έχοντας ζήσει κάτω από τα αστέρια και στην έρημο» στη Νεβάδα και το Κολοράντο.
Από τα πιο ξεχωριστά στάδια της διαδρομής του ήταν η 10ήμερη πεζοπορία στη γη των Ναβάχο, σε Αριζόνα, Γιούτα και Νέο Μεξικό.
Ο λαός των Diné υποδέχθηκε τον Posner με «απίστευτη ευγένεια και συμπόνοια», «προικίζοντάς» τον με ένα φτερό ιερού αετού και βοηθώντας τον να αναθεωρήσει τη σχέση του με τη γη.
Προχωρώντας βήμα βήμα στο ταξίδι του, ο 31χρονος εργαζόταν ταυτόχρονα και πάνω στη μουσική του, κυκλοφορώντας ένα νέο τραγούδι κάθε φορά που διέσχιζε το σύνορο κάποιας πολιτείας.
Όταν έφτασε στον προορισμό του, είχε ένα ολόκληρο ηχητικό αρχείο με τον τίτλο «Keep Going»- το μάντρα του- πολλή μουσική και μηνύματα διαφόρων διάσημων, μεταξύ άλλων του Diddy και του Στίβεν Τάιλερ των Aerosmith– που τον ενθάρρυναν να συνεχίσει.
Το τελευταίο μήνυμα ήταν αυτό που είχε αφήσει στην τηλεφωνητή του πολύ ανήσυχη η μητέρα του, λέγοντάς του: «Μπορείς να το σταματήσεις αυτό που κάνεις αν θέλεις, αν είναι πολύ δύσκολο ή εάν αποφασίσεις πως παραείναι. Νομίζω πως θα σοκαριστείς από το πόσο δύσκολο είναι, αλλά σε αγαπώ και μόνο που το προσπαθείς».
Η πανηγυρική βουτιά και η επόμενη μέρα
Η αποστολή του Posner ολοκληρώθηκε στις 18 Οκτωβρίου, όπως ακριβώς είχε ξεκινήσει. Με μια βουτιά, αλλά αυτή τη φορά στον Ειρηνικό Ωκεανό, στο Venice Beach της Καλιφόρνια, ενώ οι φίλοι και οι υποστηρικτές του ζητωκραύγαζαν.
Έχοντας όμως εγκαταλείψει όλες τις παλιές συνήθειες και κραιπάλες, υπήρχε το ερώτημα πώς θα πανηγυρίσει αυτό το επίτευγμά του. «Πήγα για ύπνο. Ξύπνησα στις 4. Πήγα στο γυμναστήριο για μποξ» λέει.
«Ξέρω πως ακούγεται τρελό επειδή το σώμα μου ήταν διαλυμένο και πολύ καταπονημένο από όλη αυτή την απόσταση, αλλά ήθελα να δώσω στο σώμα και στο μυαλό μου το μήνυμα πως παρότι ‘η διαδρομή’ τελείωσε, δεν έχουν τελειώσει όλα» εξηγεί.
«Τώρα ‘η διαδρομή’ έχει τελειώσει αλλά είναι η δουλειά μου να εξερευνήσω τι υπάρχει εκεί έξω»προσθέτει.
Το επικό ταξίδι του ήταν και η έμπνευση για το νέο του τραγούδι «Live Before I Die», στο οποίο συμπυκνώνει την προσωπική του μεταμόρφωση.
«Σταμάτησα να καπνίζω χόρτο εδώ και έναν χρόνο/ Ίσως είμαι λιγότερο κουλ, δεν ξέρω/ Αλλά τέλειωσα άλλα δύο άλμπουμ/ αντί να κάθομαι φτιαγμένος/Ναι, σταμάτησα να καπνίζω χόρτο εδώ και έναν χρόνο» λέει μεταξύ άλλων.
«Είναι το πιο αληθινό τραγούδι, με βρίσκει στην καρδιά» περιγράφει ο παραγωγός Naughty Boy. «Έχοντας δει το βίντεο, είναι σχεδόν σαν ο Μάικ να περπάτησε για όλους μας και σαν τώρα να ήρθε η ώρα για όλους μας».
Εντωμεταξύ ο Posner δεν έχει σταματήσει να βάζει στον εαυτό του δύσκολα. Πριν από λίγο καιρό ανέβηκε σε δύο βουνά, το Mount Hood στο Όρεγκον και το Mount Adams στην Ουάσινγκτον.
Και τώρα;
«Έχω πολλές ιδέες αλλά κανένα σχέδιο» τονίζει. «Είμαι στη διαδικασία που αποφασίζω τι θα κάνω. Τώρα ασχολούμαι με την αποκατάσταση του σώματός μου και επεξεργάζομαι μερικά μυστικά…» καταλήγει.
