Είναι αδιαμφισβήτητο: Η σύγχρονη οικογένεια συρρικνώνεται διαρκώς. Εκτός από τους (πολύ σημαντικούς) οικονομικούς λόγους, οι απαιτήσεις που έχουν οι σημερινοί γονείς από τους εαυτούς τους συχνά κάνουν το ενδεχόμενο ενός δεύτερου (πόσο μάλλον τρίτου) παιδιού να μην φαίνεται βιώσιμο. Ταυτόχρονα, η κοινωνική πίεση για την απόκτηση πολλών απογόνων μειώνεται διαρκώς, επιτρέποντας στα νέα ζευγάρια να μην πιέζονται περισσότερο από ό,τι αισθάνονται ότι αντέχουν. Ακόμη, όμως, και αν πολλές από τις παλιότερες αγωνίες υποχωρούν, μία μοιάζει να επιβιώνει: «Αν κάνουμε μόνο ένα παιδί, δε θα γίνει κακομαθημένο;».
Ένας μύθος γεννιέται
Η άποψη πως τα μοναχοπαίδια εξελίσσονται σε άτομα με χειρότερο χαρακτήρα, στηρίζεται σε μία αμερικανική έρευνα του 19ου αιώνα, στα πλαίσια της οποίας οι συμμετέχοντες έπρεπε να περιγράψουν τις πιθανές ιδιαιτερότητες που εντόπιζαν σε άτομα που γνώριζαν, τα οποία είχαν μεγαλώσει χωρίς αδέλφια. Ωστόσο, η συγκεκριμένη έρευνα στηρίχτηκε στην υποκειμενική άποψη τρίτων και μάλιστα σε μία εποχή που ο μειωμένος αριθμός γεννήσεων αντιμετωπιζόταν με μεγάλο φόβο και καχυποψία. Έτσι, έχουμε πολύ καλούς λόγους να αμφιβάλλουμε για το κατά πόσον τα αποτελέσματά της αντανακλούσαν την πραγματικότητα ακόμη και κατά την εποχή που πραγματοποιήθηκε.
Τι λένε οι σύγχρονες έρευνες
Σύμφωνα με (πολύ) πιο πρόσφατες έρευνες, η κακή φήμη που συνοδεύει τα μοναχοπαίδια είναι μάλλον άδικη. Συγκεκριμένα, έρευνα του 1986 ανακάλυψε πως όχι μόνο ο χαρακτήρας των παιδιών που μεγάλωσαν χωρίς αδέλφια δεν είχε επηρεαστεί προς το χειρότερο, αλλά έτειναν και να αναπτύσσουν καλύτερη σχέση με τους γονείς τους. Αυτό επιβεβαιώνεται και από γερμανική έρευνα του 2018, στην οποία όμως πολλοί από τους συμμετέχοντες δήλωσαν πως θα ήθελαν να είχαν ένα ακόμη αδελφάκι μεγαλώνοντας.
Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στην Κίνα εντόπισε ορισμένες ενδιαφέρουσες διαφορές ανάμεσα στα μοναχοπαίδια και τα υπόλοιπα παιδιά. Συγκεκριμένα, τόσο μέσω των απαντήσεών τους σε ερωτηματολόγια, όσο και μέσω εγκεφαλογραφημάτων, φάνηκε πως τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς αδελφάκια είναι πιο δημιουργικά αλλά λιγότερο ανεκτικά σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδάκια.
Φυσικά, η απουσία άλλων παιδιών από το σπίτι σας δεν σημαίνει πως το μικρό σας δεν θα έχει αρκετές ευκαιρίες για να αναπτύξει τις κοινωνικές δεξιότητες και την ανεκτικότητα που χρειάζεται για να αναπτύσσει ποιοτικές σχέσεις στο μέλλον. Το σχολείο, οι παρέες του, αλλά και η δική σας στάση απέναντι στις επιθυμίες ή τις κακές του συμπεριφορές θα κρίνουν κατά το μεγαλύτερο βαθμό το κατά πόσον θα μάθει να υποχωρεί και να μοιράζεται.
