Όταν τα παιδιά είναι χρόνια αγχώδη, ακόμα και οι πιο ήρεμοι και καλοπροαίρετοι γονείς μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση, αντί να ανακουφίσουν τα αγχώδη συναισθήματα. Οι μη αγχώδεις γονείς έχουν το πλεονέκτημα του χρόνου, της σοφίας και της λογικής στο πλευρό τους και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις, όπου θα υποτιμήσουν τα συναισθήματα του παιδιού.
Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αντιλαμβανόμαστε ότι ένα παιδί παλεύει με το άγχος, αλλά ο στόχος του ενήλικα είναι να βοηθήσει το παιδί να μάθει να αντέχει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματα, όχι να προσπαθήσει να απομακρύνει όλα τα πιθανά ερεθίσματα του άγχους από τη ζωή του παιδιού.
Είναι σημαντικό οι γονείς να παραμείνουν ήρεμοι και θετικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με το άγχος ενός παιδιού. Αν και οι γονείς δεν πρέπει να προσπαθήσουν να «διορθώσουν» το άγχος, τα παιδιά ακολουθούν τις οδηγίες των γονιών τους μέσω του τρόπου που οι τελευταίοι αντιδρούν.
Με αυτά κατά νου, αποφύγετε να χρησιμοποιείτε τις παρακάτω φράσεις, όταν το παιδί λεκτικοποιεί τις αγχώδεις σκέψεις και συναισθήματά του.
Μην ανησυχείς
Δεν μπορούμε ως δια μαγείας να διώξουμε το άγχος. Το παιδί ήδη ανησυχεί και αυτή η δήλωση είναι παράλογη και απαράδεκτη. Μια καλύτερη προσέγγιση είναι: Πώς να μου πεις περισσότερα για την ανησυχία σου;
Δεν είναι σημαντικό
Τα αγχώδη παιδιά γνωρίζουν ότι οι ανησυχίες τους είναι σημαντικές. Μπορεί να έχουν επηρεάσει τις σχέσεις τους με τους άλλους, την σχολική τους επίδοση και άλλες περιοχές λειτουργίας. Δοκιμάστε αυτό καλύτερα: Βλέπω ότι είσαι αγχωμένος/η. Ας πάρουμε για αρχή μαζί λίγες βαθιές ανάσες.
Θα είσαι μια χαρά
Όποιος έχει βιώσει ποτέ υπερβολικό άγχος ή κρίση πανικού, ξέρει ότι το «καλά» δεν είναι κάτι που ηρεμεί έναν αγχωμένο νου. Ο αγχωμένος νους τρέχει, δεν νιώθει τίποτα κοντά στο «καλά». Πείτε καλύτερα: Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.
Δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι
Τα αγχώδη παιδιά φοβούνται πολύ: την κριτική, την απόρριψη, την αποτυχία και η λίστα συνεχίζεται. Δεν μπορείτε να διώξετε το άγχος έτσι απλά με μια φράση. Αλλά μπορείτε να ανακουφίσετε για λίγο από τον φόβο, ανοίγοντας τη συζήτηση, λέγοντας: Ας μιλήσουμε γι’ αυτό.
Βιάσου
Τα αγχώδη παιδιά τείνουν να κινούνται πιο αργά. Αν και κάποια παγιδεύονται στην τελειότητα, άλλα γεμίζουν τύψεις και μεταμέλεια αφού πάρουν μια απόφαση. Το να τους πείτε να βιαστούν αυξάνει τα συναισθήματα της ενοχής και της απόγνωσης. Κάντε καλύτερα μια απλή ερώτηση για να το βοηθήσετε να προχωρήσει: Πώς μπορώ να βοηθήσω;
